La Peau Dure - Etienne Daho

Bien sur

Je connais tes plaies, tes blessures, cyanure

Tes souvenirs ont la peau dure, fêlure

A chacun son chemin, chacun ses déchirures

Mais je les ressens comme toi

Fracture

Poussé seul sur un tas d’ordures, tortures

Redouté d'être une imposture, froidure

Qui nous gerce le coeur

Et rouille les jointures

Oui, je les ressens

Quand les larmes de l’enfance

Toute la vie sons, murmures

Ou sont l'épaule et les mots qui te rassurent

Oui les armes de l’enfance

Te font le cuir et l’armure

Et assèchent les rivières

Que tu pleurais hier

Griffure

Je lèches ta triste figure, morsure

Ton sang et ses éclaboussures, roulure

Les salauds qui peu a peu, nous ont à l’usure

Oui je les ressens

Quand les larmes de l’enfance

Toute la vie sons, murmures

Ou sont l'épaule et les mots qui te rassure

Oui les armes de l’enfance

Te font le cuir et l’armure

Et assèchent les rivières

Que tu pleurais hier

Bien sur

Je connais tes plaies, tes blessures, cyanure

Tes souvenirs ont la peau dure, fêlure

A chacun son chemin, chacun ses déchirures

Mais je les ressens comme toi

Oui, je les ressens comme toi…

Oui, je les ressens comme toi

Ouais, je les ressens comme toi

Natuurlijk

Ik ken je wonden, je wonden, cyanide

Je herinneringen zijn moeilijk, crack

Ieder zijn eigen pad, ieder zijn tranen

Maar ik voel ze zoals jij

Breuk

Alleen geduwd op een stapel afval, marteling

Gevreesd om een ​​schijnvertoning te zijn, kou

Wie doet ons hart breken

En roest de knokkels

Ja, ik voel ze

Wanneer de tranen van de kindertijd

Alle leven klinkt, fluistert

Waar zijn de schouder en de woorden die je geruststellen

Ja, de wapens van de kindertijd

Maak je leer en harnas

En de rivieren opdrogen

Dat je gisteren huilde

kras

Ik lik je droevige gezicht, bijt

Uw bloed en zijn splatter, roll

De klootzakken die ons beetje bij beetje uitputten

Ja ik voel ze

Wanneer de tranen van de kindertijd

Alle leven klinkt, fluistert

Waar zijn de schouder en de woorden die je geruststellen

Ja, de wapens van de kindertijd

Maak je leer en harnas

En de rivieren opdrogen

Dat je gisteren huilde

Natuurlijk

Ik ken je wonden, je wonden, cyanide

Je herinneringen zijn moeilijk, crack

Ieder zijn eigen pad, ieder zijn tranen

Maar ik voel ze zoals jij

Ja, ik voel ze zoals jij...

Ja, ik voel ze zoals jij

Ja, ik voel ze zoals jij