Boulevard des Capucines - Etienne Daho

Boulevard des Capucines, ton nom qui tout là haut scintille est le même que le

mien

C’est l’Olympia qui célèbre, ton étoile qui là haut s'élève et je vis ton

succès de loin

Sur scène, tu es le centre, la foule aimante vacille, j’observe lorsque tu

chantes, que brillent les yeux des filles

Je n’approcherai pas les loges, où l’on te couvre d’amitié et d'éloges,

car la pudeur me le défend

De loin tu sembles fort et grave, plus que les garçons de ton âge,

comme lorsque tu étais enfant

Rue Caumartin je te guette et l’appréhension me vide, tous ces regrets

douloureux, me rongent comme l’acide

Je te demande par cette lettre mon garçon, de m’accorder ton pardon

Tu sais quelle connerie ma jeunesse, mon silence, quelle erreur,

quelle perte de temps, si je n’ai pas su te dire à temps, que je pensais à toi,

tout le temps, mon guerrier, mon roi, mon petit prince

Epris de femmes et de vie légère, j’ai tant aimé, je suis sincère,

l'étreinte de la liberté

Ni mari ni père et volage, courant d’air et de passage, sauras tu me regarder,

mais tu ignores mes signes, toi mon cruel funambule, alors je crache ces

lignes, fracassé et somnambule

Je te demande par cette lettre mon garçon, de m’accorder ton pardon, tu sais,

quelle atrocité, cette guerre, mon départ, quelle erreur, quelle perte de

temps, si je n’ai pas su te dire à temps, que tu m’as manqué tout le temps,

mon guerrier, mon roi, mon petit prince, mon petit prince, pardon

(Merci à Pascal pour cettes paroles)

Boulevard des Capucines, jouw naam die daar glinstert is hetzelfde als de

de mijne

Het is Olympia aan het vieren, je ster rijst daar op en ik zag je

succes op afstand

Op het podium ben jij het middelpunt, de liefdevolle menigte wankelt, ik kijk wanneer jij

zing, laat de ogen van de meisjes schijnen

Ik zal de dozen niet naderen, waar je wordt overladen met vriendschap en lof,

omdat bescheidenheid mij verbiedt

Van een afstand zie je er sterk en serieus uit, meer dan jongens van jouw leeftijd,

zoals toen je een kind was

Rue Caumartin Ik kijk naar je en de angst maakt me leeg, al deze spijt

pijnlijk, eet me weg als zuur

Ik vraag je bij deze brief, mijn jongen, om me je vergiffenis te schenken

Weet je wat voor onzin mijn jeugd, mijn stilte, wat een vergissing,

wat een verspilling van tijd, als ik niet wist hoe ik je op tijd moest vertellen, dat ik aan je dacht,

de hele tijd, mijn krijger, mijn koning, mijn kleine prins

Verliefd op vrouwen en een licht leven, ik hield zoveel van, ik ben oprecht,

vrijheid's omhelzing

Noch echtgenoot noch vader en wispelturig, tocht en passage, zul je in staat zijn om naar mij te kijken,

maar je negeert mijn tekens, jij mijn wrede koorddanser, dus ik spuug deze

lijnen, verbrijzeld en slaapwandelen

Ik vraag je bij deze brief mijn jongen, om me je vergiffenis te schenken, weet je,

wat een gruweldaad, deze oorlog, mijn vertrek, wat een vergissing, wat een verlies van...

tijd, als ik niet wist hoe ik je op tijd moest vertellen, dat ik je de hele tijd miste,

mijn krijger, mijn koning, mijn kleine prins, mijn kleine prins, sorry

(Met dank aan Pascal voor deze teksten)