4000 années d'horreur - Etienne Daho

Dans mon château, je vivais tranquille

Quelques farces enfin bref, la routine

Le jour où elle s’est installée

En l’air, suspendu, j’me suis figé

Ectoplasme transi, elle passe à côté de moi sans me voir

Ectoplasme transi, elle passe à côté de moi sans me voir

Toutes les nuits à travers les murs

Dans le château hanté, je murmure

Des mots très doux, ma passion s’déchaîne

Toutes les nuits, je fais sonner mes chaînes pour toi

Elle n’aime que les nains, que les gnomes

Qu’après les clubs, elle ramène à l’aube

Témoin d'étreintes et de secousses

J’me souviens plus c’que c’est la peau douce

Car je suis un fantôme, son regard me traverse sans me voir

Car je suis un fantôme, son regard me traverse sans me voir

Toutes les nuits à travers les murs

Dans le château hanté, je murmure

Des mots très doux, ma passion s’déchaîne

Toutes les nuits, je fais sonner mes chaînes pour toi

J’suis fidèle à ma réputation

J’fais des frayeurs à tous ces garçons

Mais leur esprit cartésien m’exaspère

Plus personne ne croit aux fantômes, aaah

Toutes les nuits à travers les murs

Dans le château hanté, je murmure

Des mots très doux, ma passion s’déchaîne

Toutes les nuits, je fais sonner mes chaînes

J’suis excédé, à bout de patience

J’ai mis au point une ultime vengeance

Ta vie onirique sera hantée

Par mon image, 4 000 années d’horreur

In mijn kasteel leefde ik rustig

Toch een paar grappen, de routine

De dag dat ze ging zitten

In de lucht, geschorst, ik bevroor

Verbijsterd ectoplasma, ze loopt langs me heen zonder me te zien

Verbijsterd ectoplasma, ze loopt langs me heen zonder me te zien

Elke nacht door de muren

In het spookkasteel fluister ik

Hele lieve woorden, mijn passie komt los

Elke nacht bel ik mijn kettingen voor jou

Ze houdt alleen van dwergen, alleen van kabouters

Dat na de clubs, ze terugbrengt bij zonsopgang

Getuige van knuffelen en schudden

Ik weet niet meer wat een zachte huid is

Want ik ben een geest, zijn blik gaat door me heen zonder me te zien

Want ik ben een geest, zijn blik gaat door me heen zonder me te zien

Elke nacht door de muren

In het spookkasteel fluister ik

Hele lieve woorden, mijn passie komt los

Elke nacht bel ik mijn kettingen voor jou

Ik ben trouw aan mijn reputatie

Ik maak al deze jongens bang

Maar hun cartesiaanse geest irriteert me?

Niemand gelooft meer in geesten, aaah

Elke nacht door de muren

In het spookkasteel fluister ik

Hele lieve woorden, mijn passie komt los

Elke nacht bel ik mijn kettingen

Ik ben uitgeput, geen geduld meer

Ik heb een ultieme wraak beraamd

Je droomleven zal worden achtervolgd

Naar mijn beeld, 4.000 jaar horror