Unknown - Epidemic

Living out the end never knowing when.

The plug will be pulled and you find the end.

Doomed, to uncertaintly, uncontrolled force controls reality.

Erosion of our lives, constant ticking.

The clock ticks as our hearts beating.

Grievance, anguish and pain, losses come cold, bitterness remains.

Fragile lives dropping like drips of rain.

Staring blankly into death’s eyes again.

Innocence, dumbfounded faith.

Hope will bring nothing, darkness always waits.

Gripping as you wake, life’s fragility, providence.

Of mortal lives we’re leading unknown, unseen, unscathed.

The fragile lives we thought we once knew, to be, our own.

Controlled by our inner selves drained, in time, or taken.

The fear we never realized set, in place, and time life’s mortality.

Controverting it’s domain, permanence for whom it’s slain.

Time and space come to a halt, exercised the right of fault.

Beyond sleep you will lie, freed from the flesh.

Spanning the plain, existence persists?

Stand or fall do as you may, an open door will pave the way.

The final choice is only yours, fate you’ll find behind the door.

Unknown to all, our minds to evade.

Eternally unanswered the question lays.

Mental block bars, repress the fear.

The future hid from knowledge certain to appear.

Burdened mind, for what we perceive.

Forced to live with knowledge of mortality.

Will we reach, step over the line.

Fall to fate, destiny, question unknown in our time.

Het einde uitleven, nooit wetend wanneer.

De stekker wordt eruit getrokken en je vindt het einde.

Gedoemd, tot onzeker, ongecontroleerde kracht beheerst de realiteit.

Erosie van ons leven, constant tikken.

De klok tikt terwijl ons hart klopt.

Verdriet, angst en pijn, verliezen komen koud, bitterheid blijft.

Kwetsbare levens vallen neer als regendruppels.

Weer starend in de ogen van de dood.

Onschuld, verstomd geloof.

Hoop brengt niets, duisternis wacht altijd.

Aangrijpend als je wakker wordt, de kwetsbaarheid van het leven, voorzienigheid.

Van sterfelijke levens leiden we onbekend, ongezien, ongedeerd.

De fragiele levens waarvan we dachten dat we ze ooit kenden, die van onszelf waren.

Gecontroleerd door ons innerlijke zelf, leeggemaakt, in de tijd of bezet.

De angst die we nooit hebben gerealiseerd, heeft de sterfelijkheid van het leven bepaald, op zijn plaats gezet en bepaald.

Betwist zijn domein, duurzaamheid voor wie het is gedood.

Tijd en ruimte komen tot stilstand, uitgeoefend het recht van schuld.

Voorbij de slaap zul je liegen, bevrijd van het vlees.

De vlakte overspannend, blijft het bestaan ​​bestaan?

Sta of val, doe wat je kunt, een open deur maakt de weg vrij.

De uiteindelijke keuze is alleen aan jou, het lot vind je achter de deur.

Onbekend bij iedereen, onze geest om te ontwijken.

Eeuwig onbeantwoord blijft de vraag.

Mentale blokkades, onderdruk de angst.

De toekomst verborgen voor kennis die zeker zal verschijnen.

Belaste geest, voor wat we waarnemen.

Gedwongen om te leven met kennis van sterfelijkheid.

Zullen we bereiken, stap over de lijn.

Val voor het lot, het lot, een vraag die in onze tijd onbekend is.