Lament - Epidemic

Caught off guard

Or I was even on

Forcing me down hard

Striking even blows

Monochrome mind

Is my only control

Nothing can make me whole

Never dreamed so real

Never felt the way I feel

Soft innards skin of steel

Pounding hard I will reveal

Static from the prison

Saturates my porous head

Distracted by the vision

Of the chrome that’s cracking under

Stability I’ve never known

Catwalk frail and sagging low

Clutching at thin air

Walking my frail wooden ledge

My eyes burning, my head pounding

Don’t let me slip

Walk out from dark into the gray

Pain is relative in every way

I bit the nail that broke my back

Now it’s chasing, help I’m falling

Now it’s broken my neck

I can’t believe I fell for that

A blissful ignorance, a comforting

Fact

Now it’s shoved me down

Burrowed in my head

Is the real me trapped or is he dead

Alone

Aligned

Iwalk

Abort

Confort

I scream

Sharpening, deafening, shock

Critical, no more

Feeble now was my attempt

For my image gone now to lament

Kicked the chair from under me

I’ve always wondered but now I see

That all this can come to pass

Kicking, choking, soul flies as I gasp

Dross of life is gone from me

Soon I won’t know sin

Nor blood

Nor screams

Alone

Aligned

I walk

Critical

No more

Shut out

Sharpening, deafening, shock

Free me, take this, break me

Overrompeld

Of ik was zelfs aan

Mij ​​hard dwingen

Opvallend zelfs klappen

Monochrome geest

Is mijn enige controle?

Niets kan me heel maken

Nooit zo echt gedroomd

Nooit gevoeld zoals ik me voel

Zachte ingewanden van staal

Hard beukend zal ik onthullen

Statisch vanuit de gevangenis

Verzadigt mijn poreuze hoofd

Afgeleid door de visie

Van het chroom dat eronder kraakt

Stabiliteit die ik nooit heb gekend

Catwalk breekbaar en hangend laag

Vastklampen aan de lucht

Lopen op mijn fragiele houten richel

Mijn ogen branden, mijn hoofd bonkt

Laat me niet uitglijden

Loop van het donker het grijze in

Pijn is in alle opzichten relatief

Ik beet op de nagel die mijn rug brak

Nu is het jagen, help ik val

Nu heeft het mijn nek gebroken

Ik kan niet geloven dat ik daarvoor gevallen ben

Een zalige onwetendheid, een geruststellende

Feit

Nu heeft het me naar beneden geduwd

In mijn hoofd gegraven

Zit de echte ik vast of is hij dood?

Alleen

uitgelijnd

Ik loop

Afbreken

Comfort

Ik gil

Verscherping, oorverdovend, schok

Kritiek, niet meer

Zwak was nu mijn poging

Want mijn beeld is nu weg om te treuren

Schopte de stoel onder me vandaan

Ik heb het me altijd afgevraagd, maar nu zie ik het

Dat dit allemaal kan gebeuren

Schoppen, stikken, de ziel vliegt als ik naar adem snak

Dros van het leven is van mij weg

Binnenkort zal ik geen zonde meer kennen

noch bloed

Noch schreeuwt

Alleen

uitgelijnd

Ik loop

Kritiek

Niet meer

buitensluiten

Verscherping, oorverdovend, schok

Bevrijd me, neem dit, breek me