Territories - Epidemic

Future barren, blinded vision.

Downhill struggle every day.

Masses flock, to every wealth.

Ignore society.

Alternative economy, that addiction feeds.

Inner cities hardest hit, multiplying breed.

Urban terror, growing, spreading.

Beckoning to all that hide.

Splitting factions fight for power.

Enemies divide.

I had no time for innocence, the streets soon took me in.

Age did not protect me from the hell I lived with.

There was no choice I had no time to walk my path alone.

Drafted to the ranks of crime, as my history has shown.

I see no future for myself, I dwell now day by day.

I live my life for the gangs, to die by their way.

Six fists fly at me, trail of blows begins.

Feel the cold encase my mind as pain sets in.

Ten minutes pass I barely stand my ground.

Entrance to the streets elite I now have found.

Averted eyes, to feel the rage.

Of those that we refuse to see.

Constant denial, cause the backlash.

That we know will see.

Reject the world as meant to be.

Rule within themselves.

Ever changing hierarchy.

Manifests itself.

Toekomstige onvruchtbare, verblinde visie.

Elke dag een afdaling.

Massa's komen samen, tot elke rijkdom.

Negeer de samenleving.

Alternatieve economie, die verslaving voedt.

Binnensteden het hardst getroffen, vermenigvuldigen zich.

Stedelijke terreur, groeien, verspreiden.

Wenkend naar al die mensen die zich verstoppen.

Splitsende facties vechten om de macht.

Vijanden verdelen.

Ik had geen tijd voor onschuld, de straten namen me al snel mee.

Leeftijd beschermde me niet tegen de hel waarmee ik leefde.

Er was geen keuze. Ik had geen tijd om mijn pad alleen te bewandelen.

Opgesteld tot de rangen van de misdaad, zoals mijn geschiedenis heeft aangetoond.

Ik zie geen toekomst voor mezelf, ik leef nu van dag tot dag.

Ik leef mijn leven voor de bendes, om op hun manier te sterven.

Zes vuisten vliegen op me af, het spoor van slagen begint.

Voel hoe de kou mijn geest omhult terwijl de pijn toeslaat.

Tien minuten verstrijken ik nauwelijks mijn mannetje staan.

Toegang tot de straten elite die ik nu heb gevonden.

Afgewende ogen, om de woede te voelen.

Van degenen die we weigeren te zien.

Constante ontkenning, veroorzaken de terugslag.

Dat we weten zullen zien.

Verwerp de wereld zoals hij bedoeld is.

Regel in zichzelf.

Steeds veranderende hiërarchie.

Manifesteert zichzelf.