Within This Soil - Ephel Duath

Layers and layers of life upon death

Through matter and lost thoughts

Old ruins and carcasses

Piled up like snow in a blizzard

Like that river you don’t hear

Buried under thousand of moons

I flow through the limbo among debris

Digging into the pulsing unknown

Where fire forges soil

And soil heads the circle of being

I drag those marks of time

I leave signs to be found

I leave questions and doubts

Till truths get covered once again

To let the cycle restart from nothing

I travel through earth’s arteries and veins

I aim the light I will not see

I’ll steal the sun from my own memories

Forced under cons of weight

I find balance in the unbalance

Like those roots by stones surrounded

I feel on my skin the power to shake all things

I stare at Orb’s bleeding heart

It calls for war

The silence before destruction is louder than thunders

Time flexes its arms and grabs my neck

Seconds turn into smaller and smaller prison cells

I’m cornered into a gasp for air

When the charge breaks its chains

I let it runs its way through me

Pulsing at the rhythm of disaster

I hold death’s blessings in my hands

And push this fear down my throat

Healing waves spread within this soil

Absolution spreads within this soil

Forgiveness spreads within this soil

Let me be forgotten within this soil.

Lagen en lagen van leven na de dood

Door materie en verloren gedachten

Oude ruïnes en karkassen

Opgestapeld als sneeuw in een sneeuwstorm

Zoals die rivier die je niet hoort

Begraven onder duizenden manen

Ik stroom door het ongewisse tussen puin

Graven in het pulserende onbekende

Waar vuur grond smeedt

En aarde leidt de cirkel van het zijn

Ik sleep die tekens van tijd

Ik laat borden om gevonden te worden

Ik laat vragen en twijfels achter

Tot de waarheden weer onder de aandacht komen

Om de cyclus vanuit het niets te laten herstarten

Ik reis door de slagaders en aders van de aarde

Ik richt het licht dat ik niet zal zien

Ik steel de zon van mijn eigen herinneringen

Gedwongen onder nadelen van gewicht

Ik vind balans in de onbalans

Zoals die wortels door stenen omgeven

Ik voel op mijn huid de kracht om alle dingen te schudden

Ik staar naar het bloedende hart van Orb

Het roept op tot oorlog

De stilte voor vernietiging is luider dan de donder

De tijd buigt zijn armen en grijpt mijn nek

Seconden worden steeds kleinere gevangeniscellen

Ik ben in het nauw gedreven om naar lucht te happen

Wanneer de lading zijn kettingen verbreekt

Ik laat het door me heen rennen

Pulserend op het ritme van een ramp

Ik houd de zegeningen van de dood in mijn handen

En duw deze angst in mijn keel

Genezende golven verspreiden zich in deze bodem

Absolution verspreidt zich binnen deze bodem

Vergeving verspreidt zich in deze bodem

Laat me vergeten worden in deze aarde.