Through Flames I Shield - Ephel Duath

I draw a circle on my chest

I raise my fists to the sun

And one at a time

I hammer them down

Like a mute drum

My body resonates feeble

While my heart keeps pumping pain all around

Skin turns into fire

Fire turns into night

Blood stains take the shape of a scorpio

I hit it whispering a child tune I used to sing

With bloody knuckles I disfigure my past

With tearing eyes I learn to see inward

Broken bones push out my skin

Like a warped flower about to bloom

I spit memories

I inhale answers

Broken bones push out my skin

Like a warped flower about to bloom

I spit memories

I inhale answers

A gold sphere escapes my stomach

It spins and levitates

Charged by my same frequency

Slow like a planet about to die

Rings of light surround my body

Blue flames build me my armour

Static noises scream like thunders

While my mass expands

In symbiotic exchange with the flowing energy

My chakras bleed out earth’s whispers and tears

Like a fountain draining subterranean rivers

I turn water into blood

And I squeeze blood into air

With the sphere now in my hands

I raise my head to the sky

Aiming at the moon

I throw my darkness into darkness

With all the strength my flesh holds in

Black regenerates into a white rainbow hitting my cranium

Salt rains on me

My wounds dance like boiling water

My heart loses the beat and collapses

Eyes close up

Silence spreads

The path to light has been opened once again.

Ik teken een cirkel op mijn borst

Ik hef mijn vuisten op naar de zon

En één voor één

Ik sla ze neer

Zoals een gedempte drum

Mijn lichaam resoneert zwak

Terwijl mijn hart overal pijn blijft pompen

Huid verandert in vuur

Vuur verandert in nacht

Bloedvlekken hebben de vorm van een schorpioen

Ik sloeg erop terwijl ik een kinderliedje fluisterde dat ik vroeger zong

Met bloederige knokkels misvorm ik mijn verleden

Met tranende ogen leer ik naar binnen te kijken

Gebroken botten duwen mijn huid naar buiten

Als een kromgetrokken bloem die op het punt staat te bloeien

Ik spuug herinneringen uit

Ik inhaleer antwoorden

Gebroken botten duwen mijn huid naar buiten

Als een kromgetrokken bloem die op het punt staat te bloeien

Ik spuug herinneringen uit

Ik inhaleer antwoorden

Een gouden bol ontsnapt uit mijn maag

Het draait en zweeft

In rekening gebracht met dezelfde frequentie

Langzaam als een planeet die op het punt staat te sterven

Ringen van licht omringen mijn lichaam

Blauwe vlammen bouwen mijn wapenrusting

Statische geluiden schreeuwen als donderslagen

Terwijl mijn massa zich uitbreidt

In symbiotische uitwisseling met de stromende energie

Mijn chakra's bloeden het gefluister en de tranen van de aarde

Als een fontein die ondergrondse rivieren afvoert

Ik verander water in bloed

En ik knijp bloed in de lucht

Met de bol nu in mijn handen

Ik hef mijn hoofd naar de hemel

Gericht op de maan

Ik gooi mijn duisternis in de duisternis

Met alle kracht die mijn vlees vasthoudt

Zwart verandert in een witte regenboog die mijn schedel raakt

Zout regent op mij

Mijn wonden dansen als kokend water

Mijn hart verliest de slag en stort in

Ogen dicht omhoog

Stilte verspreidt zich

De weg naar het licht is weer geopend.