Wanderer - Ensiferum

In time bleeding wounds will heal

Unlike some which are too deep to see

Like scars in the Nomads soul

Their mending is so slow

Not a shout of a hundred enemies

Can make him feel fear inside him

But when sunsets and the cold arrives

With crushing solitude in the darkness of night

He will ride across land and time

To find a way through this endless night

There s a storm in his heart

And the fire burns his soul

But the wanderers part is to ride alone

With bare hands he has taken many lives

He has had a hundred women by his side

From enchanted woods to the freezing North

He is known at every sea and far beyond

As the moon grows and the circle is complete

He lies down and waits for sleep

But there’s always a scenery in his mind.

Of all that beauty he once left behind

Na verloop van tijd zullen bloedende wonden genezen

In tegenstelling tot sommige die te diep zijn om te zien

Als littekens in de ziel van de Nomaden

Hun herstel is zo traag

Geen schreeuw van honderd vijanden

Kan hem angst in zich laten voelen

Maar wanneer de zonsondergang en de kou komen

Met verpletterende eenzaamheid in de duisternis van de nacht

Hij zal over land en tijd rijden

Om een ​​weg te vinden door deze eindeloze nacht

Er is een storm in zijn hart

En het vuur brandt zijn ziel

Maar het deel van de zwervers is om alleen te rijden

Met blote handen heeft hij vele levens genomen

Hij heeft honderd vrouwen aan zijn zijde gehad

Van betoverde bossen tot het ijskoude noorden

Hij is bekend op elke zee en ver daarbuiten

Naarmate de maan groeit en de cirkel rond is

Hij gaat liggen en wacht op slaap

Maar er is altijd een landschap in zijn geest.

Van al dat moois dat hij ooit achterliet