Lady in Black - Ensiferum

She came to me one morning, one lonely Sunday morning,

Her long hair flowing in the mid-winter wind.

I know not how she found me, for in darkness I was walking,

And destruction lay around me from a fight I could not win.

She asked me name my for then.

I said the need within some men

To fight and kill their brothers without thought of men or god.

And I begged her give me horses to trample down my enemies,

So eager was my passion to devour this waste of life.

But she would not think of battle that reduces men to animals,

So easy to begin and yet impossible to end.

For she the mother of all men had counciled me so wisely that

I feared to walk alone again and asked if she would stay.

"Oh lady lend your hand," I cried, "Oh let me rest here at your side."

"Have faith and trust in me," she said and filled my heart with life.

There is no strength in numbers.

I've no such misconceptions.

But when you need me be assured I won't be far away.

Thus having spoke she turned away and though I found no words to say

I stood and watched until I saw her black cloak disappear.

My labor is no easier, but now I know I'm not alone.

I find new heart each time I think upon that windy day.

And if one day she comes to you drink deeply from her words so wise.

Take courage from her as your prize and say hello for me.

Ze kwam op een ochtend naar me toe, op een eenzame zondagochtend,

Haar lange haar wappert in de midwinterwind.

Ik weet niet hoe ze me vond, want in het donker liep ik,

En vernietiging lag om me heen van een gevecht dat ik niet kon winnen.

Ze vroeg me toen mijn naam te noemen.

Ik zei de behoefte bij sommige mannen

Om te vechten en hun broers te doden zonder aan mensen of god te denken.

En ik smeekte haar mij paarden te geven om mijn vijanden te vertrappen,

Zo gretig was mijn passie om deze verspilling van leven te verslinden.

Maar ze zou niet denken aan een strijd die mensen reduceert tot dieren,

Zo gemakkelijk om te beginnen en toch onmogelijk om te beëindigen.

Want zij, de moeder van alle mannen, had me zo wijs beraadslaagd dat...

Ik was bang om weer alleen te lopen en vroeg of ze wilde blijven.

"Oh dame, help je hand," riep ik, "Oh, laat me hier aan je zijde rusten."

"Heb geloof en vertrouw op mij", zei ze en vulde mijn hart met leven.

Er is geen kracht in aantallen.

Ik heb zulke misvattingen niet.

Maar als je me nodig hebt, wees gerust, ik zal niet ver weg zijn.

Toen ze aldus had gesproken, wendde ze zich af en hoewel ik geen woorden vond om te zeggen...

Ik bleef staan ​​en keek tot ik haar zwarte mantel zag verdwijnen.

Mijn werk is niet gemakkelijker, maar nu weet ik dat ik niet alleen ben.

Elke keer als ik aan die winderige dag denk, vind ik een nieuw hart.

En als ze op een dag naar je toe komt, drink dan diep van haar zo wijze woorden.

Neem moed van haar als je prijs en zeg hallo voor mij.