Cry for the Earth Bounds - Ensiferum

The cry for the earth bounds

Who’ll face the final sundown

On the last shore of this dying world

A man, a symbol, a sword

A vague memory of something that was

But the moment takes its grasp

Horizon so calm

Harbinger of doom

Sets the sky ablaze

Torn apart by the whirl of time

Slowly, grimly all is devoured by night

Through the night we ride

Till the edge of time

Comforting death

Under the crumbling sky

Your fights

Are over now

Lay down and sleep

Gone are

All hate and love

For eternity

No eyes to see

When the last light that dwindles

Fades to nothingness

No soul to save

In the endless darkness

No hope, No Forgiveness

De roep om de grenzen van de aarde

Wie gaat de laatste zonsondergang tegemoet?

Op de laatste oever van deze stervende wereld

Een man, een symbool, een zwaard

Een vage herinnering aan iets dat was

Maar het moment grijpt zijn greep

Horizon zo rustig

Voorbode van onheil

Zet de hemel in vuur en vlam

Verscheurd door de werveling van de tijd

Langzaam, grimmig wordt alles 's nachts verslonden

Door de nacht rijden we

Tot de rand van de tijd

Troostende dood

Onder de afbrokkelende hemel

jouw gevechten

zijn nu voorbij

Liggen en slapen

weg zijn

Alle haat en liefde

Voor eeuwig

Geen ogen om te zien

Wanneer het laatste licht dat dooft

Vervaagt tot niets

Geen ziel om te redden

In de eindeloze duisternis

Geen hoop, geen vergeving