La Traviata: Act I "Un Di, Felice .. Libiamo!" - Enrico Caruso, Кристоф Виллибальд Глюк, Enrico Caruso, Gluck

Alfredo:

Libiamo, libiamo ne’lieti calici

che la belleza infiora.

E la fuggevol ora s’inebrii

a volutta'.

Libiamo ne’dolci fremiti

che suscita l’amore,

poiche' quell’ochio al core

Omnipotente va.

Libiamo, amore fra i calici

piu' caldi baci avra'.

All:

Ah, libiamo;

amor fra i calici

Piu' caldi baci avra'.

Violetta:

Tra voi tra voi sapr' dividere

il tempo mio giocondo;

Tutto e' follia nel mondo

Cio' che non e' piacer.

Godiam, fugace e rapido

e’il gaudio dell’amore,

e’un fior che nasce e muore,

ne piu' si puo' goder.

Godiam c’invita un fervido

accento lusighier.

All:

Godiam, la tazza e il cantico

la notte abbella e il riso;

in questo paradiso

ne sopra il nuovo di'.

Violetta:

La vita e' nel tripudio

Alfredo:

Quando non s’ami ancora.

Violetta:

Nol dite a chi l’ignora,

Alfredo:

e' il mio destin cosi' …

All:

Godiamo, la tazza e il cantico

la notte abbella e il riso;

in questo paradiso ne sopra il nuovo di'.

Alfredo:

Wij bevrijden, wij bevrijden in de gelukkige kelken

dat schoonheid bloeit.

En het vluchtige uur was dronken

bij volta'.

We bevrijden ons van de zoete sensaties

die liefde opwekt,

sinds dat oog in de kern

Almachtig gaat.

Laten we vrij zijn, liefde tussen de glazen

warmere kussen zullen hebben.

Alle:

Ah, laten we vrij zijn;

liefde tussen de kelken

Hij zal warmere kussen krijgen.

Paars:

Tussen jullie zal ik weten hoe ik moet verdelen

mijn vreugdevolle tijd;

Alles is waanzin in de wereld

Wat niet leuk is.

Laten we genieten, vluchtig en snel

is de vreugde van de liefde,

het is een bloem die wordt geboren en sterft,

meer kan worden genoten.

Laten we genieten, een fervente nodigt ons uit

weelderiger accent.

Alle:

Laten we genieten, de beker en het lied

de nacht verfraait en lacht;

in dit paradijs

ne over de nieuwe di '.

Paars:

Het leven staat in brand

Alfredo:

Als je nog niet van jezelf houdt.

Paars:

Nol zeggen tegen degenen die het negeren,

Alfredo:

het is mijn lot dus...

Alle:

Laten we genieten, de beker en het lied

de nacht verfraait en lacht;

in dit paradijs ne over de nieuwe dag.