Wie immer - EMMA6

Januar — ein neues Jahr.

Beim Start gepennt — schon ist Februar.

Auch März und April, fragen nicht, ob ich will.

Die Monotonie legt Alles still.

Mai-lenweit keine Sternschnuppen,

Trotz' der Klarheit.

Doch ich werde belohnt vom Junimond.

Ich hab mich gerettet

In die Halbzeit…

Und es ist wie Immer.

Ist mein Leben, mein Licht.

Ist Routine, der Dimmer.

Und es ist wie Immer.

Wie gewohnt, blüht der Julimohn, jeden Sommer im gleichen Farbton.

Doch nur bis August

Ich hab’s genau gewusst.

Er wird vergehen, weil er vergehen muss.

Auch September hat nichts verändert.

Oktoberblätter wehen mich in den November.

Und Dezember verspricht, was er dann wieder bricht.

Keine Wende

Ein Kreis hat kein Ende.

Und es ist wie Immer.

Ist mein Leben, mein Licht.

Ist Routine der Dimmer.

Und es ist wie Immer.

Januari - een nieuw jaar.

In het begin geslapen - het is al februari.

Ook maart en april, niet vragen of ik wil.

De eentonigheid maakt alles stil.

geen vallende sterren ver weg in mei,

Ondanks de duidelijkheid.

Maar ik word beloond door de maan van juni.

ik heb mezelf gered

Bij de rust...

En het is zoals altijd.

Is mijn leven, mijn licht.

Is routine, de dimmer.

En het is zoals altijd.

Zoals gewoonlijk bloeit de julipapaver, elke zomer in dezelfde schaduw.

Maar alleen tot augustus

Ik wist het precies.

Het zal voorbijgaan omdat het voorbij moet gaan.

September is ook niet veranderd.

Oktoberbladeren blazen me in november.

En december belooft wat hij dan weer breekt.

geen beurt

Een cirkel heeft geen einde.

En het is zoals altijd.

Is mijn leven, mijn licht.

Is routine de dimmer.

En het is zoals altijd.