Poco Prima Di Dormire - Emma Marrone

Poco prima di dormire

Ho pensato a tutto quello che è successo

La mia storia, le speranze

La mia strada, le rinunce

Alle parole di mio padre

Fin da quando son partita

Vedo ovunque il suo riflesso

Che accompagna la mia vita

E mi tremano le gambe

Poco prima di salire

Mi succede ancora sempre

Che ogni passo mi confonde

Con la luce che si accende

Tra gli applausi all’improvviso

Perché per sentirmi viva io

Devo sempre sprofondare

Lentamente risalire

Sono io sempre la stessa non mi vedi?

Mi faccio largo tra I giganti mentre tu mi insegui

Le mie canzoni, qualche trucco, poche cose nella borsa

Sono nata che ero pronta, la mia vita va di corsa

Questa faccia certe sere nello specchio in camerino

Sa convincersi che il senso è sempre più vicino

È sempre più vicino

Poco prima di dormire

Ho rivisto delle foto

Un ritaglio di giornale dove forse valgo poco

Ma in fondo è anche questo il gioco

È il destino che ci dona

E poi ci toglie a suo piacere

Ed io non so stare in equilibrio

Ma ho imparato anche a cadere

Ho imparato anche a cadere

Sono io sempre la stessa non ci credi?

Mi faccio largo tra I giganti mentre tu mi insegui

E con le mani posso stringere tutte le mani che ho davanti

E con quelle stesse mani posso scacciare via I rimpianti

La mia faccia certe sere nello specchio I camerino

Sa convincersi che il senso è sempre più vicino

È sempre più vicino

Poco prima di dormire

Ho abbassato un po' il volume

Dei pensieri più ingombranti

Tiro sopra le coperte

E ti aspetto sopra un palco

Sopra un palco a braccia aperte

Net voor het slapen gaan

Ik dacht aan alles wat er gebeurde

Mijn verhaal, de hoop

Mijn manier, de verzakingen

Op de woorden van mijn vader

Sinds ik vertrok

Ik zie zijn weerspiegeling overal

Dat begeleidt mijn leven

En mijn benen trillen

Net voor het naar boven gaan

Het overkomt me nog steeds de hele tijd

Dat elke stap me in verwarring brengt

Met het licht aan

Plotseling onder het applaus

Omdat je je levend voelt

ik moet altijd zinken

Ga langzaam omhoog

Ik ben nog steeds dezelfde, kun je me niet zien?

Ik baan me een weg door de reuzen terwijl je me achtervolgt

Mijn liedjes, een paar trucjes, een paar dingen in de tas

Ik ben geboren dat ik er klaar voor was, mijn leven gaat snel

Dit gezicht sommige avonden in de spiegel in de kleedkamer

Hij weet zichzelf ervan te overtuigen dat de betekenis steeds dichterbij komt

Het komt steeds dichterbij

Net voor het slapen gaan

Ik heb enkele foto's bekeken

Een krantenknipsel waar ik misschien weinig waard ben

Maar eigenlijk is dit ook het spel

Het is het lot dat ons geeft

En dan neemt hij ons mee naar zijn plezier

En ik weet niet hoe ik moet balanceren

Maar ik heb ook leren vallen

Ik heb ook leren vallen

Ik ben nog steeds dezelfde, geloof je het niet?

Ik baan me een weg door de reuzen terwijl je me achtervolgt

En met mijn handen kan ik alle handen voor me vasthouden

En met diezelfde handen kan ik de spijt wegjagen

Mijn gezicht sommige avonden in de spiegel I kleedkamer

Hij weet zichzelf ervan te overtuigen dat de betekenis steeds dichterbij komt

Het komt steeds dichterbij

Net voor het slapen gaan

Ik heb het volume wat zachter gezet

Meer omslachtige gedachten

Ik gooi de dekens over

En ik wacht op je op een podium

Op een podium met open armen