Letting Go - Emika, Michaela Šrůmová, Prague Metropolitan Orchestra

Close, almost

I am lost

Somewhere in the distance I see a person crying

Empty low horizon rising up, approaching

Slowly tears begin to fall in present time

I watch as the person crumbles into mine

Gently, gently, softly, falling an eternity

I can hear a person laugh, laughing as I fall

I can’t, I let go

Limitless, the darkness

Nothing waits for me and I don’t want any more

No one knows I left my body far behind

I can’t even find the thoughts to make a mind

Somewhere small and quiet

Losing all the feeling that I used to be

All the memories of suffering are gone

I am free and meaningless, meaningless

All returns to sadness, home

Always comes the sadness home

All returns to sadness, home

Always comes the sadness home

Dichtbij, bijna

Ik ben verdwaald

Ergens in de verte zie ik een persoon huilen

Lege lage horizon die oprijst, nadert

Langzaam beginnen de tranen te vallen in de huidige tijd

Ik kijk hoe de persoon in de mijne afbrokkelt

Zachtjes, zachtjes, zacht, vallend voor een eeuwigheid

Ik hoor iemand lachen, lachen terwijl ik val

Ik kan niet, ik laat los

Grenzeloos, de duisternis

Niets wacht op mij en ik wil niet meer

Niemand weet dat ik mijn lichaam ver achterliet

Ik kan niet eens de gedachten vinden om een ​​mening te vormen

Ergens klein en rustig

Ik verlies al het gevoel dat ik vroeger was

Alle herinneringen aan lijden zijn weg

Ik ben vrij en zinloos, zinloos

Alles keert terug naar verdriet, naar huis

Komt altijd het verdriet thuis

Alles keert terug naar verdriet, naar huis

Komt altijd het verdriet thuis