The Anchors - Emery

And it hurt just to touch

On the words I said too much

I was just a kid

I thought that I could not be caught and much less by a moment

But the words came flooding from my mouth

Some things will never surface

They capsized so long ago

I didn’t want to still be sinking

But the anchor, won’t let me go

Those things that we thought, were never there

Those ghosts we brought with us everywhere

From your birth you were born in to this

Never knowing when the walls would crack

In your defense you were so unprepared

You said the things that you can’t take back

Those things that we thought were never there

Those ghosts we brought with us everywhere

I want to explain this but nothing’s making sense

There’s poison in my blood

It claimed both of our lives

That world we thought important

Crumbled into nothing

Will words define me?

I am more than a moment

Will words define me?

I am more than a moment

That day behind me, but I cannot shake it

I am more than a moment, more than a moment

And the beauty left my eyes

I was standing there with the rest of my life

Knowing I would never be the same

Knowing I had changed

I had become more than what I had dreamed

The look of the youth but with hands stained

The look of the youth but with my hands stained

Tell them I’m sorry

Tell them I’m sorry

Does she know I’m sorry?

Guilty, guilty, I am guilty

How were those words in my head?

(I am so sorry for what I have done)

For somebody else, somebody else (they all asked me why and I know)

I wish that I could have said (I know I still can’t stop myself)

Anything else, anything else

I want to explain this but nothing’s making sense

There’s poison in my blood

It claimed both of our lives

That world we thought important

Crumbled into nothing but

The bitter treasures so elementary

En het deed pijn om alleen maar aan te raken

Over de woorden die ik te veel zei

Ik was nog maar een kind

Ik dacht dat ik niet betrapt kon worden en nog veel minder op een moment

Maar de woorden kwamen uit mijn mond

Sommige dingen zullen nooit boven water komen

Ze kapseisden zo lang geleden

Ik wilde niet nog steeds zinken

Maar het anker laat me niet gaan

Die dingen waarvan we dachten dat ze er nooit waren

Die geesten die we overal mee naartoe namen

Vanaf je geboorte ben je hierin geboren

Nooit weten wanneer de muren zouden barsten

Ter verdediging, je was zo onvoorbereid

Je zei de dingen die je niet terug kunt nemen

Die dingen waarvan we dachten dat ze er nooit waren

Die geesten die we overal mee naartoe namen

Ik wil dit uitleggen, maar niets is logisch

Er zit vergif in mijn bloed

Het eiste ons beider leven op

Die wereld die we belangrijk vonden

In het niets verkruimeld

Zullen woorden mij definiëren?

Ik ben meer dan een moment

Zullen woorden mij definiëren?

Ik ben meer dan een moment

Die dag ligt achter me, maar ik kan het niet van me afschudden

Ik ben meer dan een moment, meer dan een moment

En de schoonheid verliet mijn ogen

Ik stond daar met de rest van mijn leven

Wetende dat ik nooit meer dezelfde zou zijn

Wetende dat ik was veranderd

Ik was meer geworden dan ik had gedroomd

Het uiterlijk van de jeugd, maar met bevlekte handen

Het uiterlijk van de jeugd, maar met mijn handen bevlekt

Zeg ze dat het me spijt

Zeg ze dat het me spijt

Weet ze dat het me spijt?

Schuldig, schuldig, ik ben schuldig

Hoe waren die woorden in mijn hoofd?

(Het spijt me zo voor wat ik heb gedaan)

Voor iemand anders, iemand anders (ze vroegen me allemaal waarom en ik weet het)

Ik wou dat ik had kunnen zeggen (ik weet dat ik mezelf nog steeds niet kan stoppen)

Iets anders, iets anders

Ik wil dit uitleggen, maar niets is logisch

Er zit vergif in mijn bloed

Het eiste ons beider leven op

Die wereld die we belangrijk vonden

Verbrokkeld tot niets anders dan

De bittere schatten zo elementair