Go Wrong Young Man - Emery

I thought I was the sun and all its light

Shining in the dark, your vengeance my guide

I wanted to take this world back for you

Tearing skin and voice let the light breakthrough

I can’t see a thing

I want this more than anything

The headlight stopped my feet from moving and my eyelids could not close or

move away.

From the echo of the voice that buckled both my knees and flung me to the

ground beneath the weight.

The earth and road seemed like they were not there at all but there it was and

everything in place.

But I was changed, I was not the same

But now I confess, here in my own flesh is the familiar and the intimate

7 words, 7 words have severed into me

7 words, 7 words have brought me to my knees

Count your blessings that you’ve never seen the things the simple things were

ours to take.

But the questions danced around our innocence and now the innocence is nothing

more than faith.

Gather towards the door your things, come quickly now, the morning gives the

light away.

Open your heart, to the very worst parts and let them depart

I cut my teeth on the flesh of the liars

I made my words into stones and then broke all the bones

I never saw the blade that ripped up my rib cage

My eyes glazed over and the world moved on

How dare we speak of future and boast of legacy

Ik dacht dat ik de zon en al zijn licht was

Schijnend in het donker, jouw wraak mijn gids

Ik wilde deze wereld voor je terugnemen

Scheurende huid en stem laten het licht doorbreken

Ik zie niets

Ik wil dit meer dan wat dan ook

De koplamp zorgde ervoor dat mijn voeten niet konden bewegen en mijn oogleden konden niet sluiten of

ga weg.

Van de echo van de stem die mijn beide knieën knikte en me naar de

grond onder het gewicht.

De aarde en de weg leken alsof ze er helemaal niet waren, maar daar was het en

alles op zijn plaats.

Maar ik was veranderd, ik was niet dezelfde

Maar nu beken ik, hier in mijn eigen vlees is het bekende en het intieme

7 woorden, 7 woorden zijn in mij doorgesneden

7 woorden, 7 woorden hebben me op mijn knieën gebracht

Tel je zegeningen dat je nog nooit de dingen hebt gezien die de simpele dingen waren

de onze om te nemen.

Maar de vragen dansten rond onze onschuld en nu is de onschuld niets

meer dan geloof.

Verzamel je spullen richting de deur, kom snel nu, de ochtend geeft de

licht weg.

Open je hart voor de ergste dingen en laat ze vertrekken

Ik sneed mijn tanden in het vlees van de leugenaars

Ik maakte van mijn woorden stenen en brak toen alle botten

Ik heb nooit het mes gezien dat mijn ribbenkast scheurde

Mijn ogen glazig en de wereld ging verder

Hoe durven we over de toekomst te spreken en op te scheppen over een erfenis?