Midnight on Raton - Eliza Gilkyson

Sitting in a motel on the outskirts of Raton

How the years have flown

Since Townes passed through these hills alone

I got someone who loves me

But it’s too late to phone

I wanna ride this road forever

And I’m dying to go home

Out there on the interstate the hurryin' of the cars

High above room 28 the swirling of the stars

And I draw the vinyl curtains like a veil across my skin

I turn the bedside lamp down

And I let my shadows in

Cause I feel so full and so empty handed

In a world so cruel I don’t think I understand it

Are we still the fools

Who don’t know right from wrong

Here at midnight on Raton?

I find a crumpled napkin and I fumble for a pen

Chase a fleeting moment like it was my long lost friend

And I curl up 'neath the blankets and dream until the dawn

But come morning I’ll be through these hills and gone

Come morning I’ll be through these hills and gone

Zittend in een motel aan de rand van Raton

Hoe de jaren zijn gevlogen

Sinds Townes alleen door deze heuvels ging

Ik heb iemand die van me houdt

Maar het is te laat om te bellen

Ik wil voor altijd op deze weg rijden

En ik sta te popelen om naar huis te gaan

Daar op de snelweg, de haast van de auto's

Hoog boven kamer 28 het wervelen van de sterren

En ik trek de vinyl gordijnen als een sluier over mijn huid

Ik doe het bedlampje uit

En ik laat mijn schaduwen binnen

Omdat ik me zo vol en zo met lege handen voel

In een wereld zo wreed dat ik denk dat ik het niet begrijp

Zijn we nog steeds de dwazen?

Wie weet niet goed van fout

Hier om middernacht op Raton?

Ik vind een verfrommeld servet en zoek naar een pen

Achtervolg een vluchtig moment alsof het mijn lang verloren vriend was

En ik kruip onder de dekens en droom tot het ochtendgloren

Maar morgenochtend ben ik door deze heuvels en weg

Kom morgen, ik ben door deze heuvels en weg