Come Again! (Sweet Love Doth Now Invite) - Elisabeth Schwarzkopf, Джон Доуленд

Come again,

Sweet love doth now invite,

Thy graces that refrain

To do me due delight.

To see, to hear,

To touch, to kiss,

To die with thee again

In sweetest sympathy

Come again,

That I may cease to mourn

Through thy unkind disdain

For now left and forlorn.

I sit, I sigh,

I weep, I faint,

I die, in deadly pain

And endless misery

Gentle love,

Draw forth thy wounding dart:

Thou canst not pierce her heart;

Kom weer,

Zoete liefde nodigt nu uit,

Uw genaden die zich onthouden

Om me een genoegen te doen.

Om te zien, te horen,

Aanraken, kussen,

Om weer met jou te sterven

In het liefste medeleven

Kom weer,

Dat ik mag ophouden te rouwen

Door uw onvriendelijke minachting

Voor nu links en verlaten.

ik zit, ik zucht,

ik huil, ik val flauw,

Ik sterf, in dodelijke pijn

En eindeloze ellende

zachte liefde,

Trek uw verwondende pijl tevoorschijn:

Je kunt haar hart niet doorboren;