Come Again - Sting, Edin Karamazov, Джон Доуленд

Come again, sweet love doth now invite

Thy graces that refrain

To do me due delight

To see, to hear, to touch, to kiss, to die

With thee again in sweetest sympathy

Come again, that I may cease to mourn

Through thy unkind disdain

For now left and forlorn

I sit, I sigh, I weep, I faint, I die

In deadly pain and endless misery

All the day the sun that lends me shine

By frowns doth cause me pine

And feeds me with delay

Her smiles, my springs that makes my joy to grow

Her frowns the winter of my woe

All the night my sleeps are full of dreams

My eyes are full of streams

My heart takes no delight

Kom weer, zoete liefde nodigt nu uit

Uw genaden die zich onthouden

Om me een genoegen te doen

Zien, horen, aanraken, kussen, sterven

Met jou weer in de liefste sympathie

Kom weer, dat ik kan ophouden te rouwen

Door uw onvriendelijke minachting

Voor nu links en verlaten

Ik zit, ik zucht, ik huil, ik val flauw, ik sterf

In dodelijke pijn en eindeloze ellende

De hele dag de zon die me laat schijnen

Door fronsen doe ik pijn

En voedt me met vertraging

Haar glimlach, mijn veren die mijn vreugde maken om te groeien

Haar fronst de winter van mijn wee

De hele nacht slaap ik vol met dromen

Mijn ogen zitten vol met streams

Mijn hart is niet blij