Gretchen am Spinnrade - Elisabeth Schwarzkopf, Edwin Fischer, Франц Шуберт

Meine Ruh ist hin

Mein Herz ist schwer

Ich finde sie nimmer

Und nimmermehr

Wo ich ihn nicht hab

Ist mir das Grab

Die ganze Welt

Ist mir vergällt

Mein armer Kopf

Ist mir verrückt

Mein aremer Sinn

Ist mir zerstückt

Nach ihm nur schau ich

Zum Fenster hinaus

Nach ihm nur geh ich

Aus dem Haus

Sein hoher Gang

Sein' edle Gestalt

Seines Mundes Lächeln

Seiner Augen Gewalt

Und seiner Rede

Zauberfluss

Sein Händedruck

Und ach, sein Kuss

Mein Busen drängt

Sich nach ihm hin

Auch dürf ich fassen

Und halten ihn

Und küssen ihn

So wie ich wollt

An seinen Küssen

Vergehen sollt!

Mijn rust is weg

Mijn hart weegt zwaar

Ik kan haar nooit vinden

En nooit meer

Waar ik hem niet heb

Is mijn graf

De hele wereld

ik heb er een hekel aan

mijn arme hoofd

ik ben gek

mijn arme verstand

Is gebroken voor mij

Ik zorg alleen voor hem

Uit het raam

Ik ga achter hem aan

Uit het huis

Zijn hoge versnelling

Zijn nobele vorm

De glimlach van zijn mond

kracht van zijn ogen

En zijn toespraak

magische rivier

zijn handdruk

En oh, zijn kus

Mijn boezem drukt

na hem

ik kan het ook snappen

En houd hem vast

En kus hem

Net zoals ik wil

bij zijn kussen

moet vergaan!