What Would Don Juan Say? - Eleventh He Reaches London

As much as it hurts to taint this stereo with complaints but hear me out

Although you’ve heard it all before, yeah you’ve heard this all before

Oh shit, misdirection on a tangent played out I know

Oh shit, misdirection

And we’ll keep doing it as much as it hurts

Oh the symptoms are coming back on sad old me

And the sisters keep coming back to sad old me

Well here’s a tale about a boy who’s six foot four and far from a man

He burdens himself with the retribution he never received

So to make it up he fights on behalf of the girls who helped him believe that

he’s still alright to love

They will say to him most casually, «we don’t need your help»

Well of course you don’t but I need someone to fight for as well

We are walking on sunshine!

To be blessed with the fortunate trouble free existence we lead

We are walking on sunshine!

But we’ll kick that gift horse right in the mouth

Well I’ve lied and cried to ask…

Do skeletons eat their bones?

No!

Do we stop after emphatic defeat?

No!

What would Don Juan say?

No!

Then why are we killing ourselves to love?

We built a ship, a ship to sink

Submerged in abyss of hopeless hearts

We can’t drown now, we can’t drown now

Elevate me!

Implode me!

So say farewell to the morning light that once shone brightly upon the romantics

Good morning, good night to the good fight for harmony

That impossible step to escape this infinity

So say farewell to the morning light that once shone brightly upon the romantics

Good morning, good night to the brilliant horizon

A flicker in the flame, of the cruelest infinity

Hoezeer het ook pijn doet om deze stereo te bezoedelen met klachten, maar luister naar me

Hoewel je het allemaal al eerder hebt gehoord, ja, je hebt dit allemaal al eerder gehoord

Oh shit, verkeerde richting op een raaklijn uitgespeeld, ik weet het

Oh shit, misleiding

En we blijven het doen, net zoveel als het pijn doet

Oh, de symptomen komen terug op een verdrietige oude ik

En de zussen blijven terugkomen naar de droevige oude ik

Nou, hier is een verhaal over een jongen van 1.80 meter en ver van een man

Hij belast zichzelf met de vergelding die hij nooit heeft gekregen

Dus om het goed te maken, vecht hij namens de meisjes die hem hebben geholpen dat te geloven

hij mag nog steeds houden van

Ze zullen heel nonchalant tegen hem zeggen: "we hebben je hulp niet nodig"

Natuurlijk niet, maar ik heb ook iemand nodig om voor te vechten

We lopen op zonneschijn!

Om gezegend te worden met het gelukkige, probleemloze bestaan ​​dat we leiden

We lopen op zonneschijn!

Maar we trappen dat gave paard recht in de mond

Nou, ik heb gelogen en gehuild om te vragen...

Eten skeletten hun botten op?

Nee!

Stoppen we na een nadrukkelijke nederlaag?

Nee!

Wat zou Don Juan zeggen?

Nee!

Waarom doden we onszelf dan om lief te hebben?

We hebben een schip gebouwd, een schip om te zinken

Ondergedompeld in de afgrond van hopeloze harten

We kunnen nu niet verdrinken, we kunnen nu niet verdrinken

Verhoog mij!

Implodeer mij!

Dus zeg vaarwel tegen het ochtendlicht dat ooit fel op de romantici scheen

Goedemorgen, goede nacht voor de goede strijd voor harmonie

Die onmogelijke stap om aan deze oneindigheid te ontsnappen

Dus zeg vaarwel tegen het ochtendlicht dat ooit fel op de romantici scheen

Goedemorgen, goede nacht naar de schitterende horizon

Een flikkering in de vlam, van de wreedste oneindigheid