Морозишься - Элэм

Наизнанку, устал от игр в салки

Аномальная пропасть, я одинокий сталкер

Выкинут на свалке, руки трясутся в страхе

Заедаю горьким, а мы были так сладки

Ты подняла на Альпы.

Ты, где жара — там пальмы.

Ты, как вода чиста.

Ты — жгучая, как сама пламень.

Нашел приют, бежал на югу вдруг одинокий странник.

Там, где тепло, остался холод — лёд, как состояние.

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Я прохожу с первого раза, сквозь густые терни.

Я вижу свет, где потушила, погрузила в темень.

Не трудно выть, и преподать соловьиных трели.

Я разыщу и запишу самый красивый термин.

Дуют ветра, огонь во мне лишь только разжигая.

Зачем скрывать что лед не тает, стала ты другая.

От бутафории, воды, что выше выливаю

Мы не станем ближе, словно волки из враждебной стаи.

Сама стихия вдруг устанет, за мгновение стихнет.

Буря покорно замирает миротворным штилем.

Тону под снегом, нет спасенья шансы так тонки.

Ты тянешь руки запрещая выплыть толстой коркой.

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Морозишься, морозишься,

А жить так хочется, а ты морозишься.

Ваше высочество — эта любовь чиста.

Должна, зачем ушла, что ж ты морозишься?

Binnenstebuiten, moe van het spelen van tikkertje

Abnormale afgrond, ik ben een eenzame stalker

Gedumpt op een stortplaats, handen trillend van angst

Ik eet bitter, en we waren zo lief

Je hebt de Alpen opgehoogd.

Jij, waar de hitte is, daar zijn palmbomen.

Je bent zo puur als water.

Je brandt als de vlam zelf.

Ik vond onderdak, plotseling vluchtte een eenzame zwerver naar het zuiden.

Waar het warm is, blijft koud - ijs, als staat.

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?

Ik ga vanaf de eerste keer door dikke doornen.

Ik zie het licht waar ik het uitdoof, het in duisternis dompelde.

Het is niet moeilijk om te huilen en nachtegaaltrillers te leren.

Ik zal de mooiste term vinden en opschrijven.

De wind waait en ontsteekt alleen het vuur in mij.

Waarom verstoppen dat het ijs niet smelt, je bent anders geworden.

Van rekwisieten, water dat ik hierboven giet

We zullen niet dichterbij komen, zoals wolven uit een vijandige roedel.

Het element zelf zal plotseling moe worden, in een oogwenk verdwijnen.

De storm gaat gehoorzaam over in een vredige stilte.

Verdrinken onder de sneeuw, er is geen redding, de kansen zijn zo klein.

Je strekt je handen uit en verbiedt het om in een dikke korst naar buiten te zwemmen.

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?

Bevriezen, bevriezen

En je wilt zo graag leven, en je bevriest.

Uwe hoogheid, deze liefde is puur.

Je moet, waarom ben je weggegaan, waarom bevries je?