Trinklied - Einstürzende Neubauten

Nächtens ward ich trunken

In einem selten Loch

Bin gleich darin versunken

Weiland, trink ich wohl immer noch

Weiland, trink ich wohl immer noch

Beider Arme Kraft wollt' stemmen

Mich aus des Loches Rund

Wollten trotzig Händ nicht fallen sehen

Lust’gen Becher in den Grund

Lust’gen Becher in den Grund

Aus Loches Schmutz kroch bös Getier

Und eh ichs mir recht beseh

Nagts weg derweil all Fleisch von mir

Blieb nur der blanke Knochen stehen

Blieb nur der blanke Knochen stehen

'S Nachts werd ik dronken

In een zeldzaam gat

Ik was er meteen in verdwaald

Weiland, ik denk dat ik nog steeds aan het drinken ben

Weiland, ik denk dat ik nog steeds aan het drinken ben

Beide armen wilden de kracht optillen

Ik uit het gat ronde

Wilde zeker geen handen zien vallen

Grappige beker in de grond

Grappige beker in de grond

Kwade wezens kropen uit het vuil van Loche

En voordat ik het goed zie

Knijp ondertussen al het vlees van me weg

Alleen de kale botten bleven over

Alleen de kale botten bleven over