Let’s Do It a Dada - Einstürzende Neubauten

Bei Herzfeldes hab ich mal gefrühstueckt

in Steglitz oder Wilmersdorf

mit Wieland hab ich mich gestritten

mit Wieland, nicht mit John

Ich reichte ihm die Schere

Ich kochte ihm den Leim

In keinem Diktionär

hat es den Eintrag je gegeben

nur du und ich my Darling

wir wissen was es wirklich heisst

Let’s do it, let’s do it, let’s do it a Dada!

Ich spielte Schach mit Lenin

Zürich, Spiegelgasse

Ich kannte Jolifanto höchstpersönlich

hab mit dem Urtext selbst einmal gebadet

Ich spielte mit Anna

Ich spielte mit Hannah

Ich weiss wo der Kirchturm steht

Ich reichte ihr das Küchenmesser

Ich kochte ihr den Leim

Hawonnnti!

Let’s do it, let’s do it, let’s do it a Dada!

Hülsendada

Propagandada

Monteurdada

Zentrodada

Das Oberdada

Ein grosses Ja ein kleines Nein

Ich trank ne Menge

trank mit George

war trotzdem nicht zur Stelle

an der Kellertreppe

morgens am Savignyplatz

Ich half Kurt beim Bauen seiner Häuser

No.

1, 2 und 3

Ich reichte ihm die Säge

Ich kochte ihm den Leim

Aaah!

Signore Marinetti!

Back from Abyssinia?

Just you and me my darling

we know what it really means

Let’s do it, let’s do it, let’s do it a Dada!

Alles Wieder Offen

Die Gleichungen

Die Rechnungen

Die Fragen und das Meer

Grenze, Mauer, Lachen, Haus

Feindschaft und Visier

Die Karten liegen offen

Wie die Grube

Wie das Grab

Das Ende und die Feuerstelle

Das Geheimnis und die Quelle

Die Schleuse und der Sarg

Und möglicherweise auch das Magengeschwür

Es ist alles wieder offen

Die Zukunft

Die Folge, Nachfolge

Resultat

Tür, Tor, Wein, Hose, Bluse, Hemd und Haar

Die Fontanelle

Schlucht

Die Zukunft und die Bar

Die Runde

Der Schmerz (Das Spiel)

Die offene Marktwirtschaft

Das Messer

Jacques Offenbach

Es ist alles wieder offen

Vorwärts

Rückwärts

Seitwärts

Raus raus raus

Es ist alles wieder offen

wieder offen

wieder alles

Das System

Die Stelle und der Bahnübergang

Zeit, Platz, Buch, Krieg

Briefe, Schrank und Schuh

Dach, Kanal

Der Sieg und der Kamin

Die Geschäfte bleiben offen

Bleiben offen sowieso

Das Angebot ist offen für alle

Es ist alles wieder offen

wir hoffen

wieder alles

Ich lehne mich kurz zur Seite

und erwarte einen kleinen Schub

Ich weiss nicht ob ich heulen sollte …

Was ist offen?

Die Wunde und das Herz

Das Gesicht

Die Kirche

Die Gesellschaft und der Staat

Das Mikrofon

Der Himmel

Die Partnerschaft

Das Wort

Der offene Vollzug

Es ist alles wieder offen

Unvollständigkeit

Man kann es nicht unbedingt Schlaf nennen

vom einen zum anderen Pol das Ganze genauso weit entfernt

die Träume lehnen sich über den Rand

und starren in den Krater der verlorenen Gegenstände

die dort unten ruhig ihre Bahnen ziehen

sie starren unverwandt zurück

und ich frage mich: Wieviele Dinge haben sich jetzt schon wieder

verselbständigt?

Der Koffer wurde aufgegeben

Ich hab ihn aufgegeben

und er ist irgendwo gelandet

wo ich nicht gelandet bin

sein Inhalt ist Diebesgut geworden

Prise, längst versilbert, oder besser: verpulvert

Ich setz mich aufrecht

es spielt keine Rolle, ob es nachmittags ist, abends oder mitten in der Nacht

das Tageslicht wird mich in den Tatsachen verwickeln, die diese Zeitzone so mit

sich bringt

Draussen

es gibt ein draussen

Aber bin ich noch vollständig genug?

hab' ich noch alle beisammen?

die sieben Sachen

Brille

Stift

und Block

Karten

Geld

Pass

und Schlüssel

Talente?

Ich hab' das mit dem draussen erst einmal gekippt

sein und sein gelassen

Ich setz mich aufrecht

Ich räuspere den Schleim nach oben, bis ich ihn zu fassen kriege.

Mit zwei Fingern ziehe ich seinen Faden aus meiner Kehle, meinem Körper.

Daran hängen wie an einem Glückskettchen:

ein Herz, meine Liebe, eine Flasche, ein Haus, eine Münze, ein Hufeisen,

eine Sechs, eine Sieben, ein Kleeblatt, ein Fisch, ein Würfel, eine 13,

eine Glocke, ein Schloss, ein Schlüssel, ein Hammer, ein Stern, der Mond,

die Sonne

und ganz zum Schluss dann eine Putzbürste deren Borsten noch

die letzten Reste, ein paar Klümpchen, mit nach draussen holen.

Endlich sauber.

Endlich leer.

Ich trinke ein grosses Glas Wasser und warte.

Was fest und in mir mich sorgte,

hängt vor mir und trocknet wie altes Gemüse, Peperoni, Dörrobst.

Das Wasser findet seinen Weg.

Ich lasse es, ein letzter Strahl.

Ein letztes Gas, ein Flatus.

Endlich leer.

Endlich leer.

Ich: meine Hülle.

Ik heb ooit ontbeten in de Herzfeldes

in Steglitz of Wilmersdorf

Ik had ruzie met Wieland

met Wieland, niet met John

Ik gaf hem de schaar

Ik heb de lijm voor hem gekookt

In geen woordenboek

Heeft de ingang ooit bestaan?

alleen jij en ik mijn schat

we weten wat het echt betekent

Laten we het doen, laten we het doen, laten we het een dada doen!

Ik speelde schaak met Lenin

Zürich, Spiegelgasse

Ik kende Jolifanto persoonlijk

Ik heb zelf een keer in de Urtext gebaad

Ik speelde met Anna

Ik speelde met Hannah

Ik weet waar de kerktoren is

Ik gaf haar het keukenmes

Ik kookte haar de lijm

Hawonnti!

Laten we het doen, laten we het doen, laten we het een dada doen!

sleevedada

propagandada

monteur dada

centrodada

De Boven-Dada

Een groot ja, een klein nee

ik heb veel gedronken

dronk met George

was er nog steeds niet

bij de keldertrap

in de ochtend op Savignyplatz

Ik heb Kurt geholpen zijn huizen te bouwen

Nee.

1, 2 en 3

Ik gaf hem de zaag

Ik heb de lijm voor hem gekookt

Aaah!

Signor Marinetti!

Terug uit Abessinië?

Alleen jij en ik mijn schat

we weten wat het echt betekent

Laten we het doen, laten we het doen, laten we het een dada doen!

Alles weer open

de vergelijkingen

De rekeningen

De vragen en de zee

grens, muur, gelach, huis

vijandschap en vizier

De kaarten zijn open

zoals de pit

zoals het graf

Het einde en de haard

Het geheim en de bron

Het slot en de kist

En mogelijk ook de maagzweer

Alles is weer open

De toekomst

Het gevolg, opvolger

resultaat

deur, poort, wijn, broek, blouse, overhemd en haar

de fontanel

Ravijn

De toekomst en de bar

De Ronde

De pijn (het spel)

De openmarkteconomie

Het mes

Jacques Offenbach

Alles is weer open

Vooruit

achteruit

zijwaarts

ga weg ga weg

Alles is weer open

weer open

alles weer

Het systeem

De plek en de overweg

Tijd, Ruimte, Boek, Oorlog

Brieven, kast en schoen

dak, kanaal

De overwinning en de schoorsteen

De winkels blijven open

Blijf toch open

Het aanbod staat open voor iedereen

Alles is weer open

Wij hopen

alles weer

Ik leun even opzij

en verwacht een kleine boost

Ik weet niet of ik moet huilen...

wat is open?

De wond en het hart

Het gezicht

De kerk

Maatschappij en de staat

De microfoon

De lucht

Het partnerschap

Het woord

De open uitvoering

Alles is weer open

onvolledigheid

Je kunt het niet per se slaap noemen

van de ene pool naar de andere is het hele ding net zo ver weg

de dromen leunen over de rand

en staar in de krater van verloren voorwerpen

die daar rustig hun cursus doen

ze staren regelrecht terug

en ik vraag mezelf af: hoeveel dingen zijn er al weer gebeurd?

onafhankelijk?

De koffer is ingecheckt

Ik heb hem opgegeven

en hij landde ergens

waar ik niet ben geland

de inhoud ervan zijn gestolen goederen geworden

Prijs, al lang verzilverd, of beter: in poedervorm

ik zit rechtop

het maakt niet uit of het 's middags, 's avonds of midden in de nacht is

het daglicht zal me betrekken bij de feiten die deze tijdzone zo met

brengt

Buitenshuis

er is een buiten

Maar ben ik nog wel compleet genoeg?

heb ik ze allemaal nog?

de zeven dingen

bril

Pen

en blokken

kaarten

geld

paspoort

en sleutel

talenten?

Ik heb het buitenste ding eerst gedumpt

zijn en worden achtergelaten

ik zit rechtop

Ik ruim het slijm op tot ik het te pakken kan krijgen.

Met twee vingers trek ik de draad uit mijn keel, mijn lichaam.

Hang eraan als aan een geluksketting:

een hart, mijn liefste, een fles, een huis, een munt, een hoefijzer,

een zes, een zeven, een klaver, een vis, een dobbelsteen, een 13,

een bel, een slot, een sleutel, een hamer, een ster, de maan,

de zon

en dan helemaal aan het einde een reinigingsborstel waarvan de haren er nog steeds zijn

neem de laatste restjes, een paar klontjes, mee naar buiten.

Eindelijk schoon.

Eindelijk leeg.

Ik drink een groot glas water en wacht.

Wat was opgelost en in mij maakte me zorgen

hangt voor me en droogt als oude groenten, hete pepers, gedroogd fruit.

Het water vindt zijn weg.

Ik laat het, een laatste straal.

Een laatste gas, een flatus.

Eindelijk leeg.

Eindelijk leeg.

Ik: mijn schild.