Кресло - Егор Сесарев

Женщина моей смерти вгоняла меня в ультраломку,

Вечность не отвечала, Я загонялся сначала помногу, подолгу

Теперь она зашла случайно,

Улыбнулась, не поздоровавшись толком.

Я почувствовал, как рельсы ушли с маршрута.

Это означало, что вечер станет утром,

Нутром стою и жду сигнала.

Как описать эту химию?

Я смотрю на неё, воздух становится густым,

Чай остыл и застревает где-то в горле, Как и звук коротких фраз пустых.

Я хотел сбегать за вином, где-то за окном закричали птицы,

Кровь приливала, её так было мало,

Меня ломало, я нажал на play её платье упало…

Припев

Я падаю в кресло,

Здесь мое место

Пока ты раздета, Пока ты танцуешь

Под глупые песни.

Я падаю в кресло,

Здесь мое место

Пока ты раздета,

Пока ты танцуешь

Под глупые песни.

Как много песен о сексе и любви есть тупых- и вот одна из них.

Мне стало скучно читать один и тот же стих, я сник

И вечер быстро стих.

Как олово мысль в голову:

Тебя снова бы в этот стыд многоэтажек.

Чем насытить день?

Я тобой так голоден,

а от мыслей меня как наркомана мажет.

Ловлю ракурс где-то за твоим плечом,

ни о чем поговорим до рассвета.

Таинственное что-то меня манит и я увлечен этим

В последних числах лета.

Уголки темноты на ключицах,

Стук тяжелел, в кране воды капель.

Я читал когда-то, писал Довлатов:

Так началась моя погибель…

Припев

Я падаю в кресло,

Здесь мое место

Пока ты раздета, Пока ты танцуешь

Под глупые песни.

Я падаю в кресло,

Здесь мое место

Пока ты раздета, Пока ты танцуешь

Под глупые песни.

Я падаю в кресло…

De vrouw van mijn dood dreef me in ultrabreak,

De eeuwigheid antwoordde niet, ik reed eerst veel, lange tijd

Nu kwam ze toevallig

Ze glimlachte zonder echt hallo te zeggen.

Ik voelde dat de rails van de baan raakte.

Het betekende dat de avond morgen zou worden

Ik sta in mijn buik en wacht op een signaal.

Hoe deze chemie te beschrijven?

Ik kijk naar haar, de lucht wordt dik,

De thee is afgekoeld en blijft ergens in de keel steken, als het geluid van korte lege zinnetjes.

Ik wilde rennen voor wijn, ergens buiten het raam schreeuwden vogels,

Het bloed stroomde, er was zo weinig van,

Het brak me, ik drukte op play, haar jurk viel naar beneden...

Refrein

Ik val in een stoel

Hier is mijn plek

Terwijl je je uitkleedt, terwijl je danst

Naar stomme liedjes.

Ik val in een stoel

Hier is mijn plek

Terwijl je uitgekleed bent

Terwijl je danst

Naar stomme liedjes.

Hoeveel liedjes over seks en liefde zijn stom - en hier is er een van.

Ik kreeg genoeg van het lezen van hetzelfde vers, ik

En de avond zakte snel weg.

Als een tinnen gedachte in mijn hoofd:

Je zou weer in deze schande van hoogbouw zijn.

Wat om de dag te vullen?

Ik heb zo'n honger naar jou

maar uit gedachten smeert het me uit als een drugsverslaafde.

Ik vang de hoek ergens over je schouder,

we praten over niets tot het ochtendgloren.

Mysterieus iets wenkt me en ik ben erdoor gefascineerd

In de laatste dagen van de zomer.

Hoeken van duisternis op de sleutelbeenderen,

Er werd hard geklopt, er vielen waterdruppels in de kraan.

Ik las ooit, Dovlatov schreef:

En zo begon mijn dood...

Refrein

Ik val in een stoel

Hier is mijn plek

Terwijl je je uitkleedt, terwijl je danst

Naar stomme liedjes.

Ik val in een stoel

Hier is mijn plek

Terwijl je je uitkleedt, terwijl je danst

Naar stomme liedjes.

Ik val in een stoel...