Song of the Hours - Duke Special

In the first hour of the day

Our Lord, he finally knows that

Like a murderer he’ll be judged

By that heathen Pontius Pilate

Pilate shall refuse the blame

And wash his hands in water

Then the innocent condemned

The innocent condemned

Sent off to the slaughter

In the third hour God’s own son

Flails and scourges flayed him

On his head a thorny crown

That the soldiers had made him

Dressed in rags and mockery

Oh, they beat him and deride him

And the cross of his own death

The cross of his own death

He’ll drag along beside him

In the sixth hour, naked and cold

On a cross they staked him

As his blood spilled down

He prayed for his father to save him

One thief laughed and one thief wept

As he died beside them

While the sun withdrew its light

The sun withdrew its light

Hoping thus to hide him

Jesus screamed by hour nine

Why does God forsake him?

In his mouth a bitter gall

Vinegar to slake him

Finally he gave up his ghost

The mountains disassembled

And the veils were rent in twain

The veils were rent in twain

And the whole world trembled

Dark and sudden the nighttime fell

The mocking crowds were scattered

Jesus' sides were torn by spears

The two thieves, their bones were shattered

Still the blood and water flows

And still their mocking laughter

Thus befell the Son of Man

Befell the Son of Man

And many people after

Thus befell the Son of Man

Befell the Son of Man

And many people after

In het eerste uur van de dag

Onze Heer, hij weet dat eindelijk

Als een moordenaar zal hij worden beoordeeld

Door die heidense Pontius Pilatus

Pilatus zal de schuld afwijzen

En zijn handen wassen in water

Dan wordt de onschuldige veroordeeld

De onschuldige veroordeeld

Naar de slachtbank gestuurd

In het derde uur Gods eigen zoon

Dorsvlegels en plagen hebben hem gevild

Op zijn hoofd een doornige kroon

Dat de soldaten hem hadden gemaakt

Gekleed in lompen en spot

Oh, ze sloegen hem en bespotten hem

En het kruis van zijn eigen dood

Het kruis van zijn eigen dood

Hij sleept naast hem

In het zesde uur, naakt en koud

Aan een kruis staken ze hem

Terwijl zijn bloed naar beneden vloeide

Hij bad tot zijn vader om hem te redden

Een dief lachte en een dief huilde

Toen hij naast hen stierf

Terwijl de zon zijn licht terugtrok

De zon trok zijn licht terug

In de hoop hem zo te verbergen

Jezus schreeuwde tegen uur negen

Waarom laat God hem in de steek?

In zijn mond een bittere gal

Azijn om hem te blussen

Eindelijk gaf hij zijn geest op

De bergen gedemonteerd

En de sluiers waren in tweeën gescheurd

De sluiers waren in tweeën gescheurd

En de hele wereld beefde

Donker en plotseling viel de nacht

De spottende menigten waren verspreid

De zijkanten van Jezus werden verscheurd door speren

De twee dieven, hun botten waren verbrijzeld

Nog steeds stroomt het bloed en water

En nog steeds hun spottend gelach

Zo overkwam de Mensenzoon

Overkwam de Mensenzoon

En veel mensen daarna

Zo overkwam de Mensenzoon

Overkwam de Mensenzoon

En veel mensen daarna