James Connolly - Dublin City Ramblers, The Dublin City Ramblers

A great crowd had gathered Outside of Kilmainhaim,

With their heads uncovered they knelt on the ground,

For inside that grim prison lay a brave Irish Soldier,

His life for his Country about to lay down,

He Went to his death like a true son of Ireland,

The firing party he bravely did face,

Then the order rang out: «Present arms, fire,»

James Connolly fell into a ready made grave.

The black flag they hoisted, the cruel deed was over,

Gone was a man who loved Ireland so well,

There was many a sad heart in Dublin that morning,

When they murdered James Connolly, the Irish Rebel.

God’s curse on you England, you cruel-hearted monster

Your deeds they would shame all the devils in Hell

There are no flowers blooming but the shamrock is growing

On the grave of James Connolly, the Irish Rebel,

Many years have rolled by since that Irish rebellion,

When the guns of Britannia they loudly did speak.

The bold IRA they stood shoulder to shoulder

And the blood from their bodies flowed down Sackville Street

The Four Courts of Dublin the English bombarded,

The spirit of freedom they tried hard to quell,

But above all the din rose the cry «No Surrender»,

'Twas the voice of James Connolly, the Irish Rebel.

Buiten Kilmainhaim had zich een grote menigte verzameld,

Met hun hoofd onbedekt knielden ze op de grond,

Want in die grimmige gevangenis lag een dappere Ierse soldaat,

Zijn leven voor zijn land staat op het punt te gaan liggen,

Hij ging zijn dood tegemoet als een echte zoon van Ierland,

De schietpartij die hij moedig onder ogen zag,

Toen klonk het bevel: "Presenteer wapens, vuur",

James Connolly viel in een kant-en-klaar graf.

De zwarte vlag die ze gehesen, de wrede daad was voorbij,

Weg was een man die zo veel van Ierland hield,

Er was die ochtend menig droevig hart in Dublin,

Toen ze James Connolly vermoordden, de Ierse rebel.

Gods vloek op jou Engeland, jij wreedaardig monster

Je daden zouden alle duivels in de hel beschamen

Er bloeien geen bloemen, maar de klaver groeit!

Op het graf van James Connolly, de Ierse rebel,

Er zijn vele jaren voorbijgegaan sinds die Ierse opstand,

Toen de kanonnen van Britannia luid spraken.

De gedurfde IRA waar ze schouder aan schouder stonden

En het bloed uit hun lichamen stroomde door Sackville Street

De vier rechtbanken van Dublin bombardeerden de Engelsen,

De geest van vrijheid die ze probeerden te onderdrukken,

Maar bovenal klonk de kreet «No Surrender»,

'Het was de stem van James Connolly, de Ierse rebel.