Twilight Aureole - Drudkh

Lips are twisted with a grimace of boredom,

All the waves of rushes are crashed on rocks,

There was left only a taste: infinity and emptiness

Though a bitter glass of luxury is drunk completely.

At night, when hard, unbearable darkness

Like shaggy black dog walks around the bed,

In the embraces there are only one woman — the loneliness

In the tattered hotel of broken soul.

She whispers and torments with a rattles of colours,

Prostitutes and demons, bloody ghosts

And seductive majos in witch style of Goya;

And he, having lifted a sight from under gloomy forehead,

Dived into the eternal vortex of human unrests

To create bouquets with flowers of nightmarish evil.

Lippen zijn gedraaid met een grimas van verveling,

Alle golven van biezen slaan neer op rotsen,

Er bleef alleen een smaak over: oneindigheid en leegte

Al wordt een bitter glas luxe helemaal opgedronken.

'S Nachts, wanneer harde, ondraaglijke duisternis

Zoals een ruige zwarte hond rond het bed loopt,

In de omhelzingen is er maar één vrouw - de eenzaamheid

In het gescheurde hotel van de gebroken ziel.

Ze fluistert en kwelt met een geratel van kleuren,

Prostituees en demonen, verdomde geesten

En verleidelijke majo's in de heksenstijl van Goya;

En hij, nadat hij een gezicht had opgeheven van onder een somber voorhoofd,

Ondergedompeld in de eeuwige draaikolk van menselijke onrust

Boeketten maken met bloemen van het nachtmerrieachtige kwaad.