Solitude - Drudkh

Думи мої, думи мої,

Лихо мені з вами!

Нащо стали на папері

Сумними рядами?..

чом вас вітер не розвіяв

В степу, як пилину?

Чом вас лихо не приспало,

Як свою дитину?..

Бо вас лихо на світ на сміх породило,

Поливали сльози… чом не затопили,

Не винесли в море, не розмили в полі?..

Не питали б люди — що в мене болить?

Не питали б, за що проклинаю долю,

Чого нуджу світом?

«Нічого робить»…

Журбою

Не накличу собі долі,

Коли так не маю.

Нехай злидні живуть три дні -

Я їх заховаю,

Заховаю змію люту

Коло свого серця,

Щоб вороги не бачили,

Як лихо сміється…

Нехай думка, як той ворон,

Літає та кряче,

А серденько соловейком

Щебече та плаче

Нишком — люди не побачать,

То й не засміються…

Не втирайте ж мої сльози,

Нехай собі ллються,

Чуже поле поливають

Щодня і щоночі,

Поки попи не засиплють

Чужим піском очі…

Mijn gedachten, mijn gedachten,

Wee mij met u!

Waarom stonden ze op papier?

Trieste rijen? ..

waarom heeft de wind je niet weggeblazen?

In de steppe, als een zaagsel?

Waarom je beroemd niet sliep,

Hoe gaat het met je kind? ..

Omdat de rampspoed van de wereld je aan het lachen heeft gemaakt,

Tranen vloeiden... waarom niet overstroomd,

Niet meegenomen in zee, niet weggespoeld in het veld? ..

Zouden mensen niet vragen - wat is er mis met mij?

Zou niet vragen waarom ik het lot vervloek,

Waarom mis ik de wereld?

"Doet niets"

Verdriet

Ik zal mijn lot niet nemen,

Als niet.

Laat de armen drie dagen leven -

Ik zal ze verbergen,

Ik zal de woeste slang verbergen

Rond je hart,

die vijanden niet zagen,

Hoe het kwaad lacht...

Laat de gedachte, zoals die kraai,

Vliegt en huilt,

En van harte een nachtegaal

Hij piept en huilt

Nishkom - mensen zien niet

Ze zullen niet eens lachen...

Veeg mijn tranen niet af,

Laat ze zichzelf inschenken,

Het veld van een ander is bewaterd

Elke dag en nacht,

Tot de priesters in slaap vallen

Buitenaardse zandogen...