Counting Down - Dropout Year

i’ve grown sick of waking up to lay down

and living days that I’ve have lived through before.

along with meeting face to face with a town filled with people i don’t know

anymore.

but there’s a van outside with nothing but its will to drive,

and memories reminding me of times i felt alive.

these cities are made of canvas begging to be painted in red.

this is our signature;

it won’t soon fade away.

counting down the days where we can live our lives this way,

having no regard for what tomorrow brings.

counter it with nights spent getting in over our heads.

forgetting what we left back, no regrets or take backs.

we’re doing this in style.

if i can keep myself intact

and this is how i feel at the start,

then my veins are like the roads on a map filled with life,

and attached to my heart.

and it beats for these moments.

it beats for moments just like this.

where halfway home is halfway gone,

exactly where i need to be.

looking through this rear view i see what we’ve been through.

looking through this rear view i see what we’ve been through.

we’ll stay side by side and ride these lines, cause we’ll be counting down.

ik ben het beu geworden om wakker te worden om te gaan liggen

en levensdagen die ik eerder heb meegemaakt.

samen met een ontmoeting van aangezicht tot aangezicht met een stad vol met mensen die ik niet ken

niet meer.

maar er staat een busje buiten met niets anders dan zijn wil om te rijden,

en herinneringen die me herinneren aan tijden dat ik me levend voelde.

deze steden zijn gemaakt van canvas dat smeekt om rood geschilderd te worden.

dit is onze handtekening;

het zal niet snel verdwijnen.

de dagen aftellen waarop we ons leven op deze manier kunnen leven,

geen rekening houden met wat morgen brengt.

tegengaan met nachten doorgebracht in over onze hoofden.

vergeten wat we hebben achtergelaten, geen spijt of terugnames.

we doen dit in stijl.

als ik mezelf intact kan houden

en dit is hoe ik me in het begin voel,

dan zijn mijn aderen als de wegen op een kaart vol leven,

en gehecht aan mijn hart.

en het klopt voor deze momenten.

het klopt voor momenten als deze.

waar halverwege huis halverwege is,

precies waar ik moet zijn.

als ik door dit achteraanzicht kijk, zie ik wat we hebben meegemaakt.

als ik door dit achteraanzicht kijk, zie ik wat we hebben meegemaakt.

we blijven naast elkaar en rijden deze lijnen, want we zullen aftellen.