Torn Being - Dreadful Shadows

I wake up, it’s dark

It’s cold, but I’m not freezing

I don’t know where I am, don’t know how I came here

I try to get up, but I’m paralyzed

The last snow is melting, it’s march

It’s always cold in march, isn’t it?

I’m trying hard to remember

What happened yesterday, or was it the day before

I see blood beside me and on my hands

I see your face

It’s raining heavier and life is coming back to my body

I try to find the moon, but it’s too cloudy

I try to move — and I can move

I try to make out where I am

There’s a lake with silent waves and there are trees

I see your body with dislocated limbs

And I see your face

«My shivering hands vainly try to touch your face

Something holds me back approaching your face…»

Your eyes are open, are you crying?

But these tears are rainwater filling your eyes

You don’t move, you don’t answer, you don’t react at all

It smells like burnt rubber, I see a car

And I remember it was ours

And now the fog is clearing

Very slowly I begin to understand

Begin to understand

We wanted to end our lives

Of sorrows and agony

We wanted to escape

And now you’re dead

Now you’re dead and I’m alive

Why do I live when you’re dead

Why should I live when you’re dead

Ik word wakker, het is donker

Het is koud, maar ik heb het niet koud

Ik weet niet waar ik ben, ik weet niet hoe ik hier ben gekomen

Ik probeer op te staan, maar ik ben verlamd

De laatste sneeuw is aan het smelten, het is maart

Het is altijd koud in maart, nietwaar?

Ik doe mijn best om het te onthouden

Wat is er gisteren gebeurd, of was het de dag ervoor?

Ik zie bloed naast me en op mijn handen

Ik zie je gezicht

Het regent harder en het leven komt terug in mijn lichaam

Ik probeer de maan te vinden, maar het is te bewolkt

Ik probeer te bewegen — en ik kan bewegen

Ik probeer te onderscheiden waar ik ben

Er is een meer met stille golven en er zijn bomen

Ik zie je lichaam met ontwrichte ledematen

En ik zie je gezicht

«Mijn bevende handen proberen tevergeefs je gezicht aan te raken

Iets houdt me tegen om je gezicht te naderen...»

Je ogen zijn open, huil je?

Maar deze tranen zijn regenwater dat je ogen vult

Je beweegt niet, je antwoordt niet, je reageert helemaal niet

Het ruikt naar verbrand rubber, ik zie een auto

En ik herinner me dat het van ons was

En nu trekt de mist op

Heel langzaam begin ik het te begrijpen

Begin te begrijpen

We wilden ons leven beëindigen

Van verdriet en pijn

We wilden ontsnappen

En nu ben je dood

Nu ben jij dood en ik leef

Waarom leef ik als jij dood bent?

Waarom zou ik leven als jij dood bent?