Of Stillness and Solitude - Downfall Of Gaia

Time is relentless and unbeatable in it’s majestety

As time goes by, life will be covered with the loss of the people you once loved

No one is safe from losing someone close

…you will become my flesh.

you will be my shadow.

you will always be by my

side…

Entzündet den Schleier der Vergangenheit

Denn Unerreichbar scheint, was einmal war so nah

Mit der Erinnerung spottend und verhöhnend vor unserem Angesicht

Der Tanz in unserer Asche

Jedoch bietet das Morgen stets Zuversicht

Denn Unbekanntes dient dem Quell der Hoffnung

Und so bleibt schwach glimmendes Licht die treibende Kraft

Zeiten des Banges gelten als Zeiten des Leidens

Mein Königreich ist zerfallen und der Thron schon längst gestürzt

Drum halte ich den Atem, lasse los, lasse ab von dir

Der Wunsch jedoch, es sei nur ein Traum

Die Tage haben mich anderes gelehrt

Bleiben wir doch immer nur Sklaven der Zeit

Schreie und Worte verblassen in Stille

So entreißt deine Hand der meinigen

Das Licht erlischt

Sind wir begraben unter der Vergänglichkeit

De tijd is meedogenloos en onverslaanbaar in zijn majesteit

Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het leven bedekt met het verlies van de mensen van wie je ooit hield

Niemand is veilig om iemand dichtbij te verliezen

… je zult mijn vlees worden.

jij zult mijn schaduw zijn.

je zal altijd bij mijn zijn

kant...

Ontsteekt de sluier van het verleden

Want wat ooit zo dichtbij was, lijkt onbereikbaar

Met geheugen dat spottend en treitert voor ons gezicht

De dans in onze as

Maar morgen biedt altijd vertrouwen

Omdat het onbekende de bron van hoop is

En zo blijft zwak gloeiend licht de drijvende kracht

Tijden van angst tellen als tijden van lijden

Mijn koninkrijk viel uiteen en de troon viel lang geleden

Daarom houd ik mijn adem in, laat los, laat je los

De wens echter dat het maar een droom was

De dagen hebben me anders geleerd

We blijven altijd slaven van de tijd

Geschreeuw en woorden verdwijnen in stilte

Dus pak je hand uit de mijne

Het licht gaat uit

Zijn we begraven onder vergankelijkheid?