Odium - Downfall Of Gaia

Umgeben von einer hülle

Vor dir gebrochenes glas

Den kopf tief vergraben

Augen lang geschlossen

Wie die larve in ihrem kokon, mit dunkelheit umgarnt

Was bleibt uns in diesen momenten?

Ertrinkst in selbstzweifel

Sitzt in den trümmern deiner selbst

Wie weit kann diese reise noch gehen?

Die sonne für dich ein blutend roter punkt

Wohlgefallen nie empfunden — doch das ist der normale lauf der dinge

Verwirrung braucht einen ort, tief drin in dir selbst

Ist fragen noch umsonst?

scheint dieser schritt wohl überlegt?

Die maske scheint zu bröckeln

Lieber mit den narben auf ein neues — als wohlbehütet, dafür ungewiss

Und immer wieder rund im kreis // und immer wieder rund im kreis

Omgeven door een schelp

Gebroken glas voor je neus

Begraaf je hoofd diep

ogen lang gesloten

Zoals de larve in zijn cocon, verstrikt in duisternis

Wat rest ons op deze momenten?

Verdrinken in zelftwijfel

Zit in de ruïnes van jezelf

Hoe ver kan deze reis gaan?

De zon voor jou een bloedende rode stip

Nooit tevreden gevoeld - maar dat is de normale gang van zaken

Verwarring heeft een plek nodig diep in jezelf

Is het nog steeds vrij om te vragen?

lijkt deze stap goed doordacht?

Het masker lijkt af te brokkelen

Beter een nieuwe beginnen met de littekens - dan goed beschermd, maar onzeker

En opnieuw en opnieuw in cirkels // en opnieuw en opnieuw in cirkels