On the Dunes - Donald Fagen

Drive along the sea

Far from the city’s twitch and smoke

To a misty beach

That’s where my life became a joke

On the dunes

On the dunes

(Became a joke on the dunes)

Where rents are high

And seabirds cry

On the dunes

As you spoke you must have known

It was a kind of homicide

I stood and watched my happiness

Drift outwards with the tide

On the dunes

On the dunes

(Homicide on the dunes)

It wasn’t fair

It’s brutal there

On the dunes

Pretty boats

Sweeping along the shore

In the faltering light

Pretty women

With their lovers by their side

It’s like an awful dream

I have most every night

In the summer all the swells

Join in the search for sun and sand

For me it’s just a joyless place

Where this loneliness began

On the dunes

On the dunes

(Loneliness on the dunes)

I’m pretty tough

But the wind is rough

On the dunes

Rijd langs de zee

Ver van de krampen en rook van de stad

Naar een mistig strand

Dat is waar mijn leven een grap werd

In de duinen

In de duinen

(Werd een grap in de duinen)

Waar de huren hoog zijn

En zeevogels huilen

In de duinen

Zoals je sprak, moet je het geweten hebben

Het was een soort moord

Ik stond op en keek naar mijn geluk

Drijf naar buiten met het getij

In de duinen

In de duinen

(Moord in de duinen)

Het was niet eerlijk

Het is daar brutaal

In de duinen

Mooie boten

Vegen langs de kust

In het haperende licht

Mooie vrouwen

Met hun geliefden aan hun zijde

Het is als een afschuwelijke droom

Ik heb de meeste elke nacht

In de zomer alle deining

Ga mee op zoek naar zon en zand

Voor mij is het gewoon een vreugdeloze plek

Waar deze eenzaamheid begon

In de duinen

In de duinen

(Eenzaamheid in de duinen)

ik ben best wel stoer

Maar de wind is ruw

In de duinen