Clavada En Mi Corazón - Domenic Marte

No ayo en las palabras ni una explicación

Nunca fui poeta

Soy tan solo un soñador

Que entrego su alma entera en cada una de las puertas

Que llevaban hasta el fondo de tu corazón

Ahora sin dudar lo dejas te marchas te vas

Te llevo clavada en mi corazón

Me partes el alma con este adiós

Me ahoga la pena

Me duele tu ausencia

Me va desgarrando la ilusión

Te llevo clavada en mi corazón

Estoy atrapado en mi interior

No encuentro el camino entre mil laberintos

Te necesito mas que al aire que respiro

Sabe tan vacía cada despertar

Solo con tu alma va la que tanto nos vio amar

Y fundido en tu recuerdo

Te imagino en mi pecho tiro de un instante vuelvo entero palpitar

Recuerdo realidad que me desnuda en realidad

Te llevo clavada en mi corazón

Me partes el alma con este adiós

Me ahoga la pena

Me duele tu ausencia

Me va desgarrando la ilusión

Te llevo clavada en mi corazón

Estoy atrapado en mi interior

No encuentro el camino entre mil laberintos

Te necesito mas que al aire que respiro

Vuelve te lo pido por favor que yo sin ti no existo

Me pido un castigo no tiene valor si no estas conmigo

Si no tengo tu amor

Te llevo clavada en mi corazón

Me partes el alma con este adiós

Me ahoga la pena

Me duele tu ausencia

Me va desgarrando la ilusión

Te llevo clavada en mi corazón

Estoy atrapado en mi interior

No encuentro el camino entre mil laberintos

Te necesito mas que al aire que respiro

Ik ben niet in de woorden noch in een verklaring

Ik was nooit een dichter

ik ben gewoon een dromer

Dat hij zijn hele ziel in elk van de deuren gaf

Die ze naar de bodem van je hart droegen

Nu zonder aarzeling laat je het, je laat je gaan

Ik draag je aan mijn hart genageld

Je breekt mijn ziel met dit afscheid

verdriet verdrinkt me

je afwezigheid doet me pijn

De illusie scheurt me uit elkaar

Ik draag je aan mijn hart genageld

Ik zit gevangen van binnen

Ik kan de weg niet vinden tussen duizend labyrinten

Ik heb je meer nodig dan de lucht die ik inadem

Smaakt zo leeg elke ontwaken

Alleen met je ziel gaat degene die ons zo veel zag liefhebben

En smolt in je geheugen

Ik stel me je voor dat je in mijn borst wordt geschoten voor een moment, ik kom terug met hele hartkloppingen

Ik herinner me de realiteit die me in de realiteit uitkleedt

Ik draag je aan mijn hart genageld

Je breekt mijn ziel met dit afscheid

verdriet verdrinkt me

je afwezigheid doet me pijn

De illusie scheurt me uit elkaar

Ik draag je aan mijn hart genageld

Ik zit gevangen van binnen

Ik kan de weg niet vinden tussen duizend labyrinten

Ik heb je meer nodig dan de lucht die ik inadem

Kom terug ik vraag je alsjeblieft want zonder jou besta ik niet

Ik vraag om een ​​straf, het heeft geen waarde als je niet bij me bent

Als ik jouw liefde niet heb

Ik draag je aan mijn hart genageld

Je breekt mijn ziel met dit afscheid

verdriet verdrinkt me

je afwezigheid doet me pijn

De illusie scheurt me uit elkaar

Ik draag je aan mijn hart genageld

Ik zit gevangen van binnen

Ik kan de weg niet vinden tussen duizend labyrinten

Ik heb je meer nodig dan de lucht die ik inadem