Oyun Parkı - Ezhel

Dünya bir çocuk parkı, hayatsa oyun

Bir türlü sığamadım salıncağa, uzamış boyum

Beş taş gibi düzen;

bende bir sende altı taş var

Yukarıya çıkamadım kaydıraktan, mantar tabancam altı patlar

Dikildi binalar, yıkıldı parklar

Tasolarım kayboldu şimdi var tasalarım

Ve benimle oynayanın ebesini yakalarım

Yolduğumuz otlar artık ellilik

Fakat annemin evinde oynayamam hatunlarla evcilik

Önüm, arkam, sağım, solum, kaç lan, kaç!

Polis amcalarla pek keyifli saklambaç

Perde arkasını zannederdik mağara

İşsiz kalınca bal da satamadım yağ da

Mahalle maçlarında burun vurup

Kendi yasağımızı deldik ondan böyle gururluyuz

Deli teyze sevmezdi bizi, dökerdi kafamıza suyu

Şimdi rahmetlinin kovası başucumda durur

Bilen varsa çelik çomak derim «hayret»

Yeni nesil daha ziyade tercih eder iPad

Ben çocukken kazanan da kaybeden de paylaşırdı

Şimdi öyle değil, vakit varken bolca kaybet

Dünya bir çocuk parkı, hayatsa oyun

Bir türlü sığamadım salıncağa, uzamış boyum

Beş taş gibi düzen;

bende bir sende altı taş var

Yukarıya çıkamadım kaydıraktan, mantar tabancam altı patlar

Dikildi binalar, yıkıldı parklar

Validemin tek derdi ellerimin kiriydi

Sokaklar bizimdi demezdim «eve gireyim mi?»

Mutluluk ne miydi?

Gökyüzünde griydi!

9999 seçenekten biriydi

Evdeyken tek sıkıntı Mario oynamaktı

Fakat şimdi oynayacak hiç hâl yok

Büyüdüm gördüm yaşamı, hemen bitti pilim

Yine de yetmişime gelsem de komik gelir çizgi film

Sordum: Her taraf mı satılır acaba böyle parsa parsa?

Satılır ev ve arsa, hatta satar arkadaşlar!

Eskiden de keyifliydi birçok parça yapmak

Bu lanet oyunu oynamalısın hem de canla başla

Çocuktum sokaklarda ner’deyim?

Her yerdeyim!

En büyük sıkıntı bile çocukken bir dert değil

Sanki sahildeyim onca hemen hem de her şeyin

Geçti yıllar anladım yaşam denen şu gerçeği sersefil

Dünya bir çocuk parkı, hayatsa oyun

Bir türlü sığamadım salıncağa, uzamış boyum

Beş taş gibi düzen;

bende bir sende altı taş var

Yukarıya çıkamadım kaydıraktan, mantar tabancam altı patlar

Dikildi binalar, yıkıldı parklar

De wereld is een speeltuin, het leven is spelen

Ik kon niet in de schommel passen, mijn langgerekte gestalte

Bestel als vijf stenen;

Ik heb er een en jij hebt zes stenen

Ik kon niet opstaan ​​van de glijbaan, mijn paddenstoelgeweer zou ontploffen

Gebouwen opgetrokken, parken verwoest

Mijn zorgen zijn weg, nu heb ik mijn zorgen

En ik vang de vroedvrouw die met me speelt

Het gras dat we hebben geplukt is nu vijftig

Maar ik kan niet spelen bij mijn moeders huis

Mijn voorkant, mijn rug, mijn rechts, mijn links, rennen, rennen!

Heel leuk verstoppertje met de politie van ooms

We dachten dat het achter het gordijn was, de grot

Toen ik werkloos was, kon ik geen honing of olie verkopen.

Snuffelen bij buurtwedstrijden

We hebben ons eigen verbod gebroken, we zijn er zo trots op

Gekke tante mocht ons niet, ze goot water over ons hoofd

Nu staat de emmer van de overledene naast mijn bed

Als iemand het weet, ik noem het een stalen club "verbazing"

De nieuwe generatie geeft liever de voorkeur aan iPad

Toen ik een kind was, deelden zowel winnaars als verliezers

Niet zo nu, verlies veel nu er tijd is

De wereld is een speeltuin, het leven is spelen

Ik kon niet in de schommel passen, mijn langgerekte gestalte

Bestel als vijf stenen;

Ik heb er een en jij hebt zes stenen

Ik kon niet opstaan ​​van de glijbaan, mijn paddenstoelgeweer zou ontploffen

Gebouwen opgetrokken, parken verwoest

Het enige probleem van mijn moeder was het vuil op mijn handen.

Ik zou niet zeggen dat de straten van ons waren. "Moet ik naar binnen gaan?"

Wat was geluk?

Het was grijs in de lucht!

Het was een van de 9999 opties

Toen ik thuis was, was het enige probleem het spelen van Mario.

Maar nu is er niets om te spelen

Ik ben opgegroeid en zag het leven, mijn batterij is net overleden

Toch, ook al ben ik zeventig, het is een grappige cartoon

Ik vroeg: zijn alle kanten verkocht?

Huis en land worden verkocht, zelfs vrienden verkopen!

Vroeger was het leuk om veel stukken te maken

Je zou dit verdomde spel moeten spelen en beginnen met je hart

Ik was een kind, waar ben ik op straat?

Ik ben overal!

Zelfs de grootste overlast is als kind geen overlast

Het is alsof ik op het strand ben, bijna alles

Jaren gingen voorbij, ik realiseerde me deze waarheid genaamd leven, kreupel

De wereld is een speeltuin, het leven is spelen

Ik kon niet in de schommel passen, mijn langgerekte gestalte

Bestel als vijf stenen;

Ik heb er een en jij hebt zes stenen

Ik kon niet opstaan ​​van de glijbaan, mijn paddenstoelgeweer zou ontploffen

Gebouwen opgetrokken, parken verwoest