The Maelstrom Mephisto - Dimmu Borgir

Ride the vortex winds with the beast inside

Cast down all memories from a past and future world

The cynic icons and the cryptic writings

As a picturesque creation in force and spirit

Against their reason and will, it is time

Give darkness it’s passion plea

The venomous tongue

The inevitable poison

Paralyze the angels

Freeze the forgiven

Baptize in fire

Unleash the devil at heart

Unleash the maelstrom mephisto

So sinner, mourn well

Make all the swans suffer in hell

The maelstrom of the mephisto left the trace

To revel and feast in undelivered grace

Pledged to judgmental arrogance in

Drawn principles of ignorant falsehood

To comprehend that the sin of life is life itself

A tyranny in torment, an inner-sanctum stealing sleep

In the dimness surrounding the towers of the castle

Where the ravens spread their wings out wide

Dwell in depths of the darker self at any shore of infinity

And watch the relentless paint the soil black

What is being formed echoes throughout eternity

As the painter chooses color no more

Hold your shadows close when the comedy is over

As the days of mourning seem to be the days of joy

Fragments fell from the sky in order to penetrate the eyes

A convict wallowing in a lifetime of lies: lies

Berijd de vortexwinden met het beest erin

Gooi alle herinneringen uit een verleden en toekomstige wereld weg

De cynische iconen en de cryptische geschriften

Als een pittoreske creatie in kracht en geest

Tegen hun verstand en wil in, is het tijd

Geef duisternis zijn passie pleidooi

De giftige tong

Het onvermijdelijke gif

Verlam de engelen

Bevries het vergeven

Doop in vuur

Laat de duivel in zijn hart los

Ontketen de maalstroom mephisto

Dus zondaar, treur goed

Laat alle zwanen lijden in de hel

De maalstroom van de mephisto heeft het spoor achtergelaten

Om te genieten en te feesten in niet geleverde genade

Beloofd tot oordelende arrogantie in

Getekende principes van onwetende leugens

Om te begrijpen dat de zonde van het leven het leven zelf is

Een tirannie in kwelling, een innerlijke heiligdom stelende slaap

In de schemering rond de torens van het kasteel

Waar de raven hun vleugels wijd spreiden

Verblijf in de diepten van het duistere zelf aan elke kust van oneindigheid

En kijk hoe de meedogenloze de grond zwart verft

Wat wordt gevormd, echoot de eeuwigheid door

Omdat de schilder geen kleur meer kiest

Houd je schaduwen dichtbij als de komedie voorbij is

Zoals de dagen van rouw de dagen van vreugde lijken te zijn

Fragmenten vielen uit de lucht om door de ogen te dringen

Een veroordeelde die zwelgt in een leven van leugens: leugens