Hybrid Stigmata - Dimmu Borgir

The apparition of two faces in disgust

Invisible but yet so clear

Reflections seen by a fugitive

Trying to escape the looking glass

Blood runs from open wounds of false flesh

The one in front of the mirror exceeds the image

Eager to leave further but chained still

To crumble into such nothingness

A despairing fate, for your lies

To pretend is the lunatic’s legacy

Privileged to bolt the nails of heresy

Born lifeless into a world of coma

As the chronic sufferer trapped in paradise lost

Missing insinuations of what life was meant to be Angels and demons, a march man’s bewildering hosts

The charlatans and deceivers walk the line in prejudice

The narrow slits the veins in search for the crown

Profound impatience makes the blind struggle in stupidity

The paradox of the daily prayer, diffidence is Confiteor

Phenomena of ironies, cast the litany aside

How intelligible, blessed be the forgetful

Holding the banner high, unrestrained

Slowly abandoning the surface in contempt

Still in costumes to please the ways of living

Witnessing the details of defilement, intoxicating

Make sure to be pleased with the ways of your death

For in days of reckoning and when the twilight torn is ticking

Elysium is halfway and as an answer to the plea

You’re destined to yield fragments of Hell in return

Leave unnoticed with the perfect conscience

With the strength of the spiritual eye

Spirits of the token unchained and free

Recover from the philanthropic macabre frenzy

The pale dove grins, black at heart ready to flee

Demon to some, angel to others

De verschijning van twee gezichten in walging

Onzichtbaar maar toch zo duidelijk

Weerspiegelingen gezien door een voortvluchtige

Proberen te ontsnappen aan de spiegel

Er stroomt bloed uit open wonden van vals vlees

Degene voor de spiegel overtreft het beeld

Zin om verder te gaan, maar toch geketend

Om in zo'n niets af te brokkelen

Een wanhopig lot, voor je leugens

Doen alsof is de erfenis van de gek

Bevoorrecht om de nagels van ketterij vast te schroeven

Levenloos geboren in een wereld van coma

Als de chronische lijder gevangen in het paradijs verloren

Ontbrekende insinuaties van hoe het leven was bedoeld als engelen en demonen, de verbijsterende gastheren van een marsman

De charlatans en bedriegers lopen de lijn in vooroordeel

De smalle spleten van de aderen op zoek naar de kroon

Diep ongeduld doet blinden worstelen in domheid

De paradox van het dagelijkse gebed, schroom is Confiteor

Verschijnselen van ironie, gooi de litanie opzij

Hoe begrijpelijk, gezegend zij de vergeetachtigen

De banner hoog houden, ongeremd

Langzaam het oppervlak verlaten in minachting

Nog steeds in kostuums om de manier van leven te plezieren

Getuige zijn van de details van verontreiniging, bedwelmend

Zorg ervoor dat je tevreden bent met de manier waarop je sterft

Voor in dagen van afrekening en wanneer de schemering verscheurd tikt

Elysium is halverwege en als antwoord op het pleidooi

Je bent voorbestemd om fragmenten van de hel terug te geven

Laat onopgemerkt met het perfecte geweten

Met de kracht van het spirituele oog

Geesten van het token ontketend en vrij

Herstel van de filantropische macabere razernij

De bleke duif grijnst, zwart van hart, klaar om te vluchten

Demon voor sommigen, engel voor anderen