Stormblast - Dimmu Borgir

Gjennom tideløse morkne drømmer

I fuktig høstvind over landstrakte vidder

Mot Sorias fjellheim

Kommer jeg, en fandens ridder

Glatt er runen på det høye fjell

Gnidd vekk av regn og vind

Dragende kraft av ondskap lurer

Her ved trollheims muldne grind

Fortumlet av dette mørke byggverk

Med røvet gull fra lyets pakt

Brukt som spott til å senke deres murer

Vi grunder over dette riket

Så vakkert fylt med tideløs skumring

Som en stjerne i tomsindighetens juv

Det bringer frem en nattlig mimring

Over tanker fra en vissen tid

Drott til himmels er det reist

Av tidens endeløse svarte minner

Stormblåst ut av det sorte indre

Har bergflint rullet fra mo til kneist

Undring og angst samler seg i natten

I mørket som ruver om spiret

For ingen dag kan veien hit

Intet lys kan luske frem

Der sorg har beseiret alle gleder

Og bygd et land på menneskets jord

Fylt med isklad prakt og heder

Door tijdloze donkere dromen

In vochtige herfstwind over landelijke vlakten

Op weg naar Soria's huis in de bergen

Zal ik, een verdomde ridder?

Glad is de rune van de hoge berg

Weggewreven door regen en wind

Trekkracht van het kwaad op de loer

Hier bij de modderige poort van Trollheim

Verdwaasd door dit donkere gebouw

Met gestolen goud uit het pact van de opvang

Gebruikt als een aanfluiting om hun muren te laten zakken

We denken na over dit rijk

Zo mooi gevuld met tijdloze schemering

Als een ster in de kloof van ijdelheid

Het roept een nachtelijke herinnering op

Bovenstaande gedachten uit een bepaalde tijd

Koning van de hemel is opgewekt

Van de eindeloze zwarte herinneringen van de tijd

Storm geblazen uit het zwarte interieur

Heeft steenvuursteen gerold van mo tot kneist

Verwondering en angst komen samen in de nacht

In de duisternis die opdoemt boven de torenspits

Omdat hier geen dag kan komen

Geen licht kan naar voren kruipen

Waar verdriet alle vreugde heeft overwonnen

En bouwde een land op de aarde van de mens

Gevuld met ijzige glorie en eer