Allegiance - Dimmu Borgir

Cuddled through a cold womb he was

Pitch black and without sunshine rays

Hell patiently awaiting him on blood spilled soil

A noble grief stirred heart, always ready to die

In sinister systematisation, submission is golden

As an apprentice to violence, slaughter and bloodshed

He was like an object that is being processed

A force-fed destructor ready for abomination

The vast solitude in him witnessed it all

Those self afflicting eyes

And their fear painted faces

Made out of utter discipline, failure unacceptable

Hosts to oblivion

Exploring the darkest of places

Stench of rotten flesh breathing down his neck

Every day seemed like an endless night

When would he ever wake from this void

No other voice than his own will ever tell

What was real and where he had been

What he had done

Did you bleed for the cause

Like the rest of his men

Did you capture the euphoria

How it was like to kill

Such a necromantic force behind it all

They sure did battle till the end

But when came all the glory

And who got spared to carry his body

Just pure death and too profound to be shared

Was it all a fabricated vision in his memory

To serve the wastelands of insanity

At the front

Life forever lost it’s innocence

Never to see the light of day again

He pondered his last few steps

Into the realms of death

With his hands bloodstained

Courage and consistency

Bravery and valor

Honor and pride

For what was it all worth

Geknuffeld door een koude baarmoeder was hij

Pikzwart en zonder zonnestralen

De hel wacht geduldig op hem op met bloed vergoten grond

Een nobel verdriet bewogen hart, altijd klaar om te sterven

Bij sinistere systematisering is onderwerping goud waard

Als leerling van geweld, slachting en bloedvergieten

Hij was als een object dat wordt verwerkt

Een gedwongen vernietiger klaar voor gruwel

De enorme eenzaamheid in hem was getuige van alles

Die zelfkwellende ogen

En hun angst beschilderde gezichten

Gemaakt uit uiterste discipline, mislukking onaanvaardbaar

Gastheren tot vergetelheid

De donkerste plekken verkennen

Stank van rot vlees dat in zijn nek ademt

Elke dag leek een eindeloze nacht

Wanneer zou hij ooit ontwaken uit deze leegte?

Geen andere stem dan die van hem zal het ooit vertellen

Wat was echt en waar was hij geweest?

Wat hij had gedaan?

Bloedde je voor de oorzaak?

Net als de rest van zijn mannen

Heb je de euforie vastgelegd?

Hoe het was om te doden

Zo'n necromantische kracht erachter

Ze hebben zeker tot het einde gestreden

Maar wanneer kwam alle glorie?

En wie werd gespaard om zijn lichaam te dragen?

Gewoon pure dood en te diepgaand om te delen

Was het allemaal een verzonnen visioen in zijn geheugen?

Om de woestenij van waanzin te dienen

Vooraan

Het leven verloor voor altijd zijn onschuld

Nooit meer het daglicht zien

Hij dacht na over zijn laatste paar stappen

In de rijken van de dood

Met zijn handen bebloed

Moed en consistentie

Moed en moed

Eer en trots

Voor wat was het allemaal waard?