Sofern Die Winde Wehen - Die Sterne

Die Füße sind so weit entfernt von meinen Augen

Und so muss ich manchmal staunen

Dass sie auf den selben Namen hören wie ich

Und sich nicht fragen: «Meint er mich?»

Was ist schon dieser Körper?

Zwei Meter Draht bis zur Zentrale

Egal, ob Mittelmäßige oder Geniale

Dazwischen ein Verdauungstrakt, der Ärger macht

Oder auch nicht

Und ein Ahnungsloser Geist ruft nur:

«Tut doch einfach ure Pflicht!»

Nicht wirklich, nicht bewusst

Nur diesr Wind an feinen Härchen

Nützlich, nicht?

Nicht ahnungslos wie Märchen

Hohes Alter noch erschüttern und Erinnerungen sickern

Lassen

Da kauft man sündhaft teure, warme Schuhe

Für Körperteile, denen man nicht traut

Und stemmt sich gegen Kälte, Hunger, Leid

Und Unsportlichkeit wie ein Berserker

Immer dem Körper hinterher

Als wär der wer, als wär der stärker

Immer wieder fall' ich auseinander

In Einzelteile, die sich nicht verstehen

Und sich trotzdem lebenslänglich fragen müssen:

«Woll'n wir nicht zusammen gehen?»

Voeten zijn zo ver van mijn ogen

En dus moet ik me soms verwonderen

Dat ze dezelfde naam hebben als ik

En vraag jezelf niet af: «Bedoelt hij mij?»

wat is dit lichaam?

Twee meter draad naar het hoofdkwartier

Het maakt niet uit of ze middelmatig of briljant zijn

Daartussenin een spijsverteringskanaal dat problemen veroorzaakt

Of niet

En een nietsvermoedende geest roept gewoon:

"Doe gewoon je plicht!"

Niet echt, niet bewust

Alleen deze wind op fijne haartjes

Handig, niet?

Niet onwetend zoals sprookjes

Ouderdom schudt nog steeds en herinneringen druipen af

te laten

Je koopt waanzinnig dure, warme schoenen

Voor lichaamsdelen die u niet vertrouwt

En zet je schrap tegen kou, honger, lijden

En onsportief als een berserker

Altijd achter het lichaam aan

Alsof hij iemand is, alsof hij sterker is

Ik val steeds uit elkaar

In afzonderlijke delen die elkaar niet begrijpen

En je moet je nog voor het leven afvragen:

"Zullen we niet samen gaan?"