L'Heautontimoroumenos (1857) (Self-Tormentor) - Diamanda Galas

No rage, no rancor: I shall beat you

As butchers fell an ox

As Moses smote the rock in Horeb—

I shall make you weep

And by the waters of affliction

My desert will be slaked

My desire, that hope has made monstrous

Will frolic in your tears

As a ship tosses on the ocean—

In my besotted heart

Your adorable sobs will echo

Like an ecstatic drum

For I—am I not a dissonance

In the divine accord

Because of the greedy Irony

Which infiltrates my soul?

I hear it in my voice—that shrillness

That poison in my blood!

I am the sinister glass in which

The Fury sees herself!

I am the knife and the wound it deals

I am the slap and the cheek

I am the wheel and the broken limbs

Hangman and victim both!

I am the vampire at my own veins

One of the great lost horde

Doomed for the rest of my time, and beyond

«To laugh—and smile no more»

Geen woede, geen rancune: ik zal je verslaan

Als slagers viel een os

Toen Mozes de rots in de Horeb sloeg...

Ik zal je laten huilen

En door de wateren van verdrukking

Mijn woestijn zal worden gebluscht

Mijn verlangen, die hoop heeft monsterlijk gemaakt

Zal dartelen in je tranen

Zoals een schip op de oceaan gooit...

In mijn verliefde hart

Je schattige snikken zullen weerklinken

Als een extatische trommel

Want ik - ben ik geen dissonantie?

In het goddelijke akkoord

Vanwege de hebzuchtige ironie

Wat infiltreert in mijn ziel?

Ik hoor het in mijn stem - die schrille

Dat gif in mijn bloed!

Ik ben het sinistere glas waarin

De Fury ziet zichzelf!

Ik ben het mes en de wond die het aanricht

Ik ben de klap en de wang

Ik ben het wiel en de gebroken ledematen

Beul en slachtoffer allebei!

Ik ben de vampier in mijn eigen aderen

Een van de grote verloren hordes

Gedoemd voor de rest van mijn tijd, en daarna

«Lachen - en niet meer glimlachen»