Gloomy Sunday - Diamanda Galas

Sadly one Sunday I waited and waited

With flowers in my arms for the dream, I’d created

I waited 'til dreams, like my heart, were all broken

The flowers were all dead and the words were unspoken

The grief that I knew was beyond all consoling

The beat of my heart was a bell that was tolling

Saddest of Sundays

Then came a Sunday when you came to find me

They bore me to church and I left you behind me

My eyes could not see one I wanted to love me

The earth and the flowers are forever above me

The bell tolled for me and the wind whispered, «Never!»

But you, I have loved and I bless you forever

Last of all Sundays

Helaas heb ik op een zondag gewacht en gewacht

Met bloemen in mijn armen voor de droom die ik had gemaakt

Ik wachtte tot dromen, net als mijn hart, allemaal gebroken waren

De bloemen waren allemaal dood en de woorden waren onuitgesproken

Het verdriet dat ik kende was niet te troosten

Het ritme van mijn hart was een bel die luidde

De treurigste van de zondag

Toen kwam er een zondag toen je me kwam zoeken

Ze droegen me naar de kerk en ik liet je achter me

Mijn ogen konden er niet een zien waarvan ik van me wilde houden

De aarde en de bloemen zijn voor altijd boven mij

De bel luidde voor mij en de wind fluisterde: «Nooit!»

Maar jij, ik heb liefgehad en ik zegen je voor altijd

Laatste van alle zondagen