Fear No Gods! - Devilish Impressions

Deep down the earth the river filled with fire consumes the dead with obolus

shining in their empty eyes, leaving no trace of what they once used to be…

For they were abandoned by those who believed to be gods…

«Through me the way is to the city dolent;

Through me the way is to eternal dole;

Through me the way among the people lost

Justice incited my sublime Creator;

Created me divine Omnipotence

The highest Wisdom and the primal Love

Before me there were no created things

Only eterne, and I eternal last

(All hope abandon, ye who enter in!)» *

All memories of those abandoned by the gods fade away

Transforming them into superior lives for they cannot stay

Fear no gods!

As thou are god yourself, rise thy swords!

Quench their thirst!

As thou are god yourself… fear no gods!

«(…) Commingled are they with that caitiff choir

Of Angels, who have not rebellious been

Nor faithful were to God, but were for self

The heavens expelled them, not to be less fair (…) *

Fear no gods!

As thou are god yourself, rise thy swords!

Quench their thirst!

As thou are god yourself… fear no gods!

«These have no longer any hope of death;

And this blind life of theirs is so debased

They envious are of every other fate

No fame of them the world permits to be» *

Diep onder de aarde verteert de rivier gevuld met vuur de doden met obolus

schitteren in hun lege ogen, zonder een spoor achter te laten van wat ze ooit waren...

Want ze werden in de steek gelaten door degenen die geloofden dat ze goden waren...

«Door mij is de weg naar de dolent van de stad;

Door mij is de weg naar de eeuwige uitkering;

Door mij de weg tussen de verloren mensen

Gerechtigheid zette mijn sublieme Schepper aan;

Heeft mij goddelijke almacht gemaakt

De hoogste wijsheid en de oerliefde

Voor mij waren er geen gemaakte dingen

Alleen eeuwig, en ik eeuwig laatste

(Laat alle hoop varen, gij die binnentreedt!)» *

Alle herinneringen aan degenen die door de goden zijn achtergelaten, vervagen

Ze transformeren in superieure levens, want ze kunnen niet blijven

Vrees geen goden!

Aangezien u zelf god bent, hef uw zwaarden op!

Les hun dorst!

Aangezien u zelf god bent... vrees geen goden!

«(…) Vermengd zijn ze met dat caitiff-koor

Van engelen, die niet opstandig zijn geweest

Noch trouw waren aan God, maar waren voor zichzelf

De hemel verdreef hen, om niet minder eerlijk te zijn (…) *

Vrees geen goden!

Aangezien u zelf god bent, hef uw zwaarden op!

Les hun dorst!

Aangezien u zelf god bent... vrees geen goden!

«Deze hebben geen hoop meer op de dood;

En dit blinde leven van hen is zo vernederd

Ze zijn jaloers op elk ander lot

Geen roem van hen die de wereld toestaat te zijn» *