The Transylvanian Dream - Denial of God

A wind cries through the night

As if to mourn to the dead

Not a friend to say goodbye

Now my journey lies ahead

Outside in the foggy night

A carriage waits for me

The coachman is dressed in black

But his face I cannot see

The shadows in the dark

Watch us as we fare

Into the depths of night

In a moonlit glare

I turn my collar up

And grab my cape so tight

Cold breath on my lips

As we ride into the night

A night that falls darker than before

In a land shrouded in ancient lore

Darkness is calling, I shall not ignore

Who I once was I am no more

Beyond the great vast forest

Hazy mounds and deathlike mist

Beyond the great vast forest

I cross the unknown, endless bridge

Beyond the great vast forest

Ghostly hands lead through the moors

Beyond the great vast forest

Time will unlock these ancient doors

From a place devoid of light

The Iele call my name

Their singing wreaks my mind

My death their only aim

Their song cuts like a knife

Into this mortal flesh

The coachman’s cold visage

Now grins at me like death

The carriage is guided by howling hounds

A ghostly wailing keeps me spellbound

And the horses race across the ground

But their hooves do not make a sound

Beyond the great vast forest

Hazy mounds and deathlike mist

Beyond the great vast forest

I cross the unknown, endless bridge

Beyond the great vast forest

Ghostly hands lead through the moors

Beyond the great vast forest

Time will unlock these ancient doors

A tall figure in the mist

Points his finger at me

To guide me through the night

And what will never be

Shrouded realm of mystery

That shall welcome us all

A vision of infinity

And a thousand funerals

Een wind huilt door de nacht

Als om te rouwen om de doden

Geen vriend om afscheid te nemen

Nu ligt mijn reis in het verschiet

Buiten in de mistige nacht

Er wacht een koets op me

De koetsier is in het zwart gekleed

Maar zijn gezicht kan ik niet zien

De schaduwen in het donker

Bekijk ons zoals het gaat

In de diepten van de nacht

In een maanverlichte schittering

Ik draai mijn kraag omhoog

En pak mijn cape zo strak vast

Koude adem op mijn lippen

Terwijl we de nacht in rijden

Een nacht die donkerder wordt dan voorheen

In een land gehuld in oude overleveringen

De duisternis roept, ik zal niet negeren

Wie ik ooit was, ben ik niet meer

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Wazige heuvels en dodelijke mist

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Ik steek de onbekende, eindeloze brug over

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Spookachtige handen leiden door de heide

Voorbij het grote uitgestrekte bos

De tijd zal deze oude deuren openen

Van een plaats verstoken van licht

De Iele noemen mijn naam

Hun gezang maakt mijn geest wakker

Mijn dood hun enige doel

Hun lied snijdt als een mes

In dit sterfelijke vlees

Het koude gezicht van de koetsier

Grijnst nu naar me als de dood

De koets wordt geleid door huilende honden

Een spookachtig gejammer houdt me betoverd

En de paarden racen over de grond

Maar hun hoeven maken geen geluid

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Wazige heuvels en dodelijke mist

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Ik steek de onbekende, eindeloze brug over

Voorbij het grote uitgestrekte bos

Spookachtige handen leiden door de heide

Voorbij het grote uitgestrekte bos

De tijd zal deze oude deuren openen

Een lange figuur in de mist

Wijst met zijn vinger naar mij

Om me door de nacht te leiden

En wat nooit zal zijn

Gehuld rijk van mysterie

Dat zal ons allemaal verwelkomen

Een visie van oneindigheid

En duizend begrafenissen