Non chiamarmi eroe - Denay

L’altoparlante chiama il cuore batte forte in petto

Via dall’armadietto

Tengo forte stretto questo elmetto

Prima di uscire al volo il segno della croce

Santa barbara nel cuore

Con tutto il coraggio di un leone

La sirena urla sfreccia lungo queste strade

Oltre il finestrino gente che saluta a mani alzate

Impugno l’ascia faccio strada senza tante storie

Ma faccio solo il mio dovere non chiamarmi eroe

Tra le fiamme alte sottoposta a una pressione

Bruciano anche più del sole

Adrenalina più sudore

Altro che film dell’orrore qua cose peggiori

Guardi i genitori

Di una figlia ha le budella fuori

La mia donna che mi attende con il cuore in gola

A fine turno poi mi ama sotto le lenzuola

Ogni giorno prega il cielo io la vedo ancora

Tutta la paura che ha negli occhi di rimanere sola

Avvolte vorrei essere ovunque tranne che qui

Avvolto tra le fiamme il mio pensiero vola verso chi

Mi vuole bene tanto

Sa mentre mi sta aspettando

Metto davanti la mia vita per quella di un altro

Questo qui non è un lavoro è una missione

Non c'è margine di errore

Tengo alta la concentrazione

Dove tutti fuggono io vado

Resati senza fiato

Se dico dove andrò e dove sono stato

Davanti a quel reattore a Chernobyl che non si spegne

Davanti le torri gemelle 11 settembre

Fra le urla della gente vista la in Abruzzo

Fra le macerie dove il sangue sporca il calcestruzzo

Lotto contro questo incendio

Lotto pure per il mio stipendio

Con il sangue freddo come questo inverno

Dentro questo inferno dove ci fatico

Ho perso un collega che prima di tutto era un amico

A fine turno nello spogliatoio come ieri

Sotto la doccia che non lava via ciò che vedi

E per un attimo vai giù ma poi risali

Ripensando a tutti quelli che ha salvato e salverai se rimani

De luidspreker roept, het hart klopt krachtig in de borst

Uit de kast

Ik houd deze helm stevig vast

Voordat we het kruisteken uitvliegen

Santa Barbara in het hart

Met alle moed van een leeuw

De sirene giert door deze straten

Achter het raam zwaaien mensen met opgeheven handen

Ik pak de bijl en baan me een weg zonder poespas

Maar ik doe gewoon mijn plicht om mezelf geen held te noemen

Tussen hoge vlammen onder druk

Ze verbranden nog meer dan de zon

Adrenaline plus zweet

Anders dan horrorfilms zijn hier ergere dingen

Kijk naar je ouders

Hij heeft het lef buiten een dochter

Mijn vrouw die op me wacht met haar hart in de keel

Aan het einde van de dienst houdt hij van me onder de lakens

Bid elke dag tot de hemel, ik zie haar nog steeds

Alle angst in haar ogen om alleen te zijn

Soms wou ik dat ik ergens anders was dan hier

Verpakt in vlammen vliegen mijn gedachten naar wie

Hij houdt zoveel van me

Hij weet het terwijl hij op me wacht

Ik plaats mijn leven boven dat van een ander

Dit hier is geen baan, het is een missie

Er is geen marge voor fouten

Ik houd mijn concentratie hoog

Waar iedereen vlucht, ga ik

Adembenemend

Als ik zeg waar ik heen ga en waar ik ben geweest

Voor die Tsjernobyl-reactor die niet wil stoppen

Voor de Twin Towers 11 september

Tussen de kreten van de mensen gezien in Abruzzo

Tussen het puin waar bloed het beton bevuilt

Ik vecht tegen dit vuur

Ik vecht ook voor mijn salaris

Met koelbloedigheid zoals deze winter

In deze hel waar ik worstel

Ik verloor een collega die in de eerste plaats een vriend was

Aan het einde van de dienst in de kleedkamer zoals gisteren

Onder de douche die niet wegspoelt wat je ziet

En je gaat even naar beneden, maar dan ga je weer omhoog

Terugdenkend aan al degenen die hij heeft gered en u zult redden als u blijft