Theater of The Absurd - Decadence

Beginnings and endings are intertwined

Existence is cyclical, delays of time

I want to return and reverse what went wrong

I haven’t seen it for so long

Roaming through a monotonous road

I see the light pass before my eyes

So many doubts and memories to hold

I’m so desperate to cut these ties

Pay no mind to my demise

Say it’s right this time

Do you fear this distress?

Doesn’t at all feel right like this

I hunger for control

Taking back my soul

I live my life through you

Theater of the absurd

Individual moments that make up a life

Like a losing player’s final moves to demise

The analogy should hold a self-conscious cage

Whatever it takes to get through one more stage

Roaming through a monotonous road

I see the light pass before my eyes

Who can you trust but your shadow?

The one always in sight by your side

Pay no mind to my demise

Say it’s right this time

Do you fear this distress?

Doesn’t at all feel right like this

I hunger for control

Taking back my soul

I live my life through you

Theater of the absurd

Burying my claws in the frozen floor

Not even pain can I feel anymore

A naked stage, symbolically portrayed

I’d rather burn out than to fade away

Roaming through a monotonous road

I see the light pass before my eyes

I wake up alone, in this place I call home

It’s rusty and gray, I’m drowning in me

Pay no mind to my demise

Say it’s right this time

Do you fear this distress?

Doesn’t at all feel right like this

I hunger for control

Taking back my soul

I live my life through you

Theater of the absurd

Begin en einde zijn met elkaar verweven

Het bestaan ​​is cyclisch, vertragingen in de tijd

Ik wil teruggaan en terugdraaien wat er mis is gegaan

Ik heb het al zo lang niet gezien

Zwerven over een eentonige weg

Ik zie het licht voor mijn ogen voorbijgaan

Zoveel twijfels en herinneringen om vast te houden

Ik ben zo wanhopig om deze banden te verbreken

Let niet op mijn ondergang

Zeg dat het deze keer goed is

Ben je bang voor deze ellende?

Voelt helemaal niet goed zo

Ik honger naar controle

Mijn ziel terugnemen

Ik leef mijn leven door jou

Theater van het absurde

Individuele momenten die samen een leven vormen

Zoals de laatste zetten van een verliezende speler om te overlijden

De analogie zou een zelfbewuste kooi moeten bevatten

Wat er ook nodig is om nog een fase te doorlopen

Zwerven over een eentonige weg

Ik zie het licht voor mijn ogen voorbijgaan

Wie kun je vertrouwen behalve je schaduw?

Degene die altijd in het zicht aan je zijde staat

Let niet op mijn ondergang

Zeg dat het deze keer goed is

Ben je bang voor deze ellende?

Voelt helemaal niet goed zo

Ik honger naar controle

Mijn ziel terugnemen

Ik leef mijn leven door jou

Theater van het absurde

Mijn klauwen begraven in de bevroren vloer

Ik kan zelfs geen pijn meer voelen

Een naakt podium, symbolisch geportretteerd

Ik heb liever een burn-out dan dat ik wegdoezel

Zwerven over een eentonige weg

Ik zie het licht voor mijn ogen voorbijgaan

Ik word alleen wakker, op deze plek noem ik thuis

Het is roestig en grijs, ik verdrink in mij

Let niet op mijn ondergang

Zeg dat het deze keer goed is

Ben je bang voor deze ellende?

Voelt helemaal niet goed zo

Ik honger naar controle

Mijn ziel terugnemen

Ik leef mijn leven door jou

Theater van het absurde