Dagger of the Mind - Decadence

Everywhere you turn something is forlorn

Drained mind from the time you where born

Twinkling light, a dagger carves the skull

Nothing left, no memories no soul

No feelings left, no emotions, no life

All that is left is demolition and demise

Trapped in a squared empty room

Dark which sticks in as a womb

Stabbing

Twisting

Burning

Pounding

A cut so deep inside my soul

The dagger still caught inside my mind

Cannot run away from the pain

It’s carving inside my brain

I am left to pretend

Like I knew what had happened

The pain will not once again leave

But I can’t remember who cut me

Panic, to get out of this room

Wanting to get out of the wretched gloom

Must be a way out, can’t even shout

Howling like a wolf

Trapped by hunters in the night

Shattering the glass, desperately want to pass

The dagger of the mind’s still carving

For the lust of life I’m starving

Fucking let me out!

Stabbing

Twisting

Burning

Pounding

A cut so deep inside my soul

The dagger still caught inside my mind

Cannot run away from the pain

It’s carving inside my brain

I am left to pretend

Like I knew what had happened

The pain will not once again leave

But I can’t remember who cut me

Overal waar je heen gaat, is iets verloren

Uitgeputte geest vanaf het moment dat je geboren werd

Fonkelend licht, een dolk kerft de schedel

Niets meer, geen herinneringen, geen ziel

Geen gevoelens meer, geen emoties, geen leven

Het enige dat overblijft is sloop en ondergang

Opgesloten in een vierkante lege ruimte

Donker dat blijft plakken als een baarmoeder

steken

draaien

Brandend

beukende

Een snee zo diep in mijn ziel

De dolk zat nog steeds in mijn hoofd

Kan niet weglopen van de pijn

Het snijdt in mijn brein

Ik moet doen alsof

Alsof ik wist wat er was gebeurd

De pijn zal niet meer weggaan

Maar ik kan me niet herinneren wie me sneed

Paniek, om uit deze kamer te komen

Willen uit de ellendige somberheid komen

Moet een uitweg zijn, kan niet eens schreeuwen

Huilend als een wolf

Gevangen door jagers in de nacht

Het glas verbrijzelen, wanhopig willen doorgeven

De dolk van de geest snijdt nog steeds

Voor de lust van het leven verhonger ik

Verdomme, laat me eruit!

steken

draaien

Brandend

beukende

Een snee zo diep in mijn ziel

De dolk zat nog steeds in mijn hoofd

Kan niet weglopen van de pijn

Het snijdt in mijn brein

Ik moet doen alsof

Alsof ik wist wat er was gebeurd

De pijn zal niet meer weggaan

Maar ik kan me niet herinneren wie me sneed