Endgame - Decadence

I look at the wall

And what do you see there?

I see my light slowly dying

Silence!

It’s finished and gone

Nothing you can do, just wait for it to come

Finished, nearly finished, it must soon be done

I say to myself;

the light is extinguished

Despite the fact I never saw it lit it’s gone

All around is a static void;

shown as an empty hole

Forever gray, stranded between night and day

No doubt, for the end is here

Yes, it’s time it ended

What time is it?

The same as usual

Have you looked?

Yes it’s Zero

Go!

Why do you keep me?

There’s no one else

Life long the same answers

Finished, nearly finished, it must soon be done

I say to myself;

the light is extinguished

Despite the fact I never saw it lit it’s gone

All around is a static void;

shown as an empty hole

Forever gray, stranded between night and day

No doubt, for the end is here

Yes, it’s time it ended: stop

Portraying a world close its end

But returning and always repeating itself

A chronic pattern, emptiness of time

Progressing to oblivion

It isn’t dark

I’m asking you is it light?

Absent, always.

Let’s stop playing!

Never!

Cover me with the sheet

Your last soliloquy?

My final poetry

Finished, nearly finished, it must soon be done

I say to myself;

the light is extinguished

Despite the fact I never saw it lit it’s gone

All around is a static void;

shown as an empty hole

Forever gray, stranded between night and day

No doubt, for the end is here

Yes, it’s time it ended

Curtain

Ik kijk naar de muur

En wat zie je daar?

Ik zie mijn licht langzaam uitsterven

Stilte!

Het is klaar en weg

U kunt niets doen, gewoon wachten tot het komt

Klaar, bijna klaar, het moet snel klaar zijn

Ik zeg tegen mezelf;

het licht is gedoofd

Ondanks het feit dat ik het nooit heb zien branden, is het weg

Rondom is een statische leegte;

weergegeven als een leeg gat

Voor altijd grijs, gestrand tussen dag en nacht

Ongetwijfeld, want het einde is hier

Ja, het is tijd dat het eindigt

Hoe laat is het?

Hetzelfde als altijd

Heb je gekeken?

Ja, het is nul

Gaan!

Waarom houd je me?

Er is niemand anders

Een leven lang dezelfde antwoorden

Klaar, bijna klaar, het moet snel klaar zijn

Ik zeg tegen mezelf;

het licht is gedoofd

Ondanks het feit dat ik het nooit heb zien branden, is het weg

Rondom is een statische leegte;

weergegeven als een leeg gat

Voor altijd grijs, gestrand tussen dag en nacht

Ongetwijfeld, want het einde is hier

Ja, het is tijd dat het afgelopen is: stop

Het uitbeelden van een wereld die zijn einde nadert

Maar terugkeren en zichzelf altijd herhalen

Een chronisch patroon, leegte van tijd

Vordert tot vergetelheid

Het is niet donker

Ik vraag je is het licht?

Afwezig, altijd.

Laten we stoppen met spelen!

Nooit!

Bedek me met het laken

Uw laatste monoloog?

Mijn laatste poëzie

Klaar, bijna klaar, het moet snel klaar zijn

Ik zeg tegen mezelf;

het licht is gedoofd

Ondanks het feit dat ik het nooit heb zien branden, is het weg

Rondom is een statische leegte;

weergegeven als een leeg gat

Voor altijd grijs, gestrand tussen dag en nacht

Ongetwijfeld, want het einde is hier

Ja, het is tijd dat het eindigt

Gordijn